ΕΥΧΗ

Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάδα για την οικουμένη. Βόλφγκανγκ Γκαίτε (Γερμανός ποιητής και φιλόσοφος 1749-1832)
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νότα Κυμοθόη ποίηση(c). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νότα Κυμοθόη ποίηση(c). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

14 Ιανουαρίου, 2009

Υπογράφω με ευλάβειαΈρως, Ποίηση Νότα Κυμοθόη,2009


 
                                                                        φωτ.1.by N.Kimothoi
                                                              Βιβλίο: Διαδρομές από Νότα Κυμοθόη


"Υπογράφω με ευλάβεια Έρως"
Ποίηση *
Νότα Κυμοθόη
2009 




Τόλμησα χτές με τη βροχή


ν΄αποκαθηλώσω την καρδιά
καθώς ανύποπτη τραγουδούσε νοερά...
Η βροχή, είπαν, στροβιλίζεται ώρες πολλές
πάνω και κάτω, εδώ και πέρα θραύεται!
Ξανά ερχόμενη γύρω ως κυνηγημένη
Δίχως χρώμα οι ραβδώσεις της
χίλια μύρια κομμάτια πέφτουν κάτω...
Δυνατά, δυνατά κι η γη τα ρουφάει με πόθο...
Θραύσματα από ουράνια δάκρυα Αγγέλων
ή μήπως υγρά διαμάντια Σύμπαντος;
Τ' Ουρανού ίσως, που αγνοούν το πάθος!
Το Νου Του ίσως και τη ροή των υδάτων Του
ώστε, νά 'ναι εκεί νά 'ναι εδώ κι οι δυο μαζί...
Πεπρωμένο και των δυο ν' αγγίζονται τόσο...
Όταν...Σσσσσ!..ρέει πάνω της ορμητικά
κι εκείνη δε μιλάει, μόνο υπάρχει για εκείνον
και το επιβεβαιώνει το κορμί της εδώ
για να χτυπιέται εκείνος πάνω της
και σε καιρούς όπως οι δικοί μας, άχαροι...
Στέκω εδώ στον ορίζοντα οπού άνοιξε
μικρό παράθυρο στο φως μετά την καταιγίδα
κι είδα τους ανέμους πράσινους στα δέντρα
οπού γυμνά κλαδιά καρτερούσαν βροχή
μάτια χαλκού και χρυσαφιού πάνω θαλάσσης.
Δες, εκεί...σύννεφα σωρείτες. Για που πάνε;
Όλο ξέφτια, με τον έρωτα μέσα τους τρέχουν...
Τι βάλσαμο η γη μετά απ' τη βροχή! Τι άρωμα!..
Που ν' αγγίξει δάχτυλο πάνω της τώρα;
Που να πατήσ' η ομορφιά ν' αφήσει φιλί;
Δεν θέλει! Η ροή του πάνω της...όλη!
Άκου, άκου αναφιλητά! Δες, δες εκεί κάτι...
Οι σχισιματιές στις σάρκες της φαίνονται.
Τα δέντρα τα ξεριζωμένα! Τα καμμένα της δάση!
Τα ορυχεία σαν πληγές βαθειές!..Δες...εκεί!..
Κι εκεί, θλιβερές, οι ξεπλημένες συλλαβές του τσιμέντου.
Δίχως πουλιά, δίχως αέρα, δίχως εαρινοποίηση!
Αχ, ομορφιά, ο έρωτας δεν είν' αυτό που γράφουν.
Δεν είν' αυτός που αιωρείται στα βιβλία κουρασμένος.
Μήτε εκεί οπού οι χαρτορίχτρες τον ιστορούν στην t.v...
Ανερμήνευτος πάει, μέσα σε νότες μουσικής, μόνος.
Σε ρυάκια, σε χείμαρους, σε κρυφές πηγές κοντά της
νύχτα και μέρα ως αρχαίος σμιλευτής εντός και πάνω της
με έλξη οπού... δεν ορίζει κανένας απ΄τους γνωστικούς.
Κατεβαίνει με δυο σύμφωνα και δυο φωνήεντα μόνο!
Έρως! Βροχή αρχαία, τ' ουρανού ροή στη γη!
Αιώνιος έρως για την ίδια πάντα γυναίκα.


*copyright: Νότα Κυμοθόη http://kymothoenota.blogspot.com/