ΧΙΟΝΙΖΕΙ...Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2008

Χιονίζει...

Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2008

Όσο ανεβαίναμε,

τόσο δυνάμωνε το κρύο

Αλλά η ζέστη της καρδιάς

δεν άφηνε την παγωνιά

ν' αγγίξει τα κορμιά μας!..

Πετούσαμε ανάμεσα από βουνοκορφές...

Χιονίζει...είπες κι έδειξες τον ουρανό!..

Έπεφτε σιωπηλά η κάθε χιονονύμφη

κι άπλωνε στα έλατα το άσπρο της χνούδι.

Ήσουν σιωπηλός, σχεδόν μελαγχολικός...

Δεν μιλούσαμε πολύ...

Σαν ανθοπέταλα λευκού τριαντάφυλλου

που μαδούσε από ψηλά

ένα αόρατο χέρι...
Χιονίζει!..

Απαλά οι νυφάδες του χιονιού

κι εσύ...σιωπούσες μελαγχολικά!..

Η σιωπή κρύβει όλο το συναίσθημα

που δεν μπορούν να πουν τα χείλη

αυτό οπού έχει μέσα της η καρδιά

και δε μιλά...
Μυστικά κρύβει... υπομονετικά!..

Copyright:Νότα Κυμοθόη 

© Nότα Κυμοθόη