Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
“…. ΤΟΣΟΥΤΟΝ Δ’ ΑΠΟΛΕΛΟΙΠΕΝ Η ΠΟΛΙΣ ΗΜΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟ ΦΡΟΝΕΙΝ ΚΑΙ ΛΕΓΕΙΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΩΣΘ΄ ΟΙ ΤΑΥΤΗΣ ΜΑΘΗΤΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ, ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΝΟΜΑ ΠΕΠΟΙΗΚΕ ΜΗΚΕΤΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΔΟΚΕΙΝ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ Η ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ."
Σπουδαίος Ρητοροδιδάσκαλος της εποχής του. Γνήσιος αρχαίος Αθηναίος που αγαπούσε πολύ και με πάθος την Αθήνα αλλά και τις Ελληνόφωνες πόλεις της εποχής του κι όλο τον Ελληνισμό. Ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία από τον Πλάτωνα κι έγραφε λόγους για τα δικαστήρια. Το όνειρό του ήταν να γίνει Ρήτορας αλλά δεν είχε δυνατή φωνή μήτε το ταλέντο να στέκεται επί σκηνής. Έτσι έγινε Δάσκαλος της ρητορικής τέχνης κι αυτό του έδωσε φήμη ώστε να έρχονται σ΄αυτόν άνθρωποι απ΄ όλες τις ελληνόφωνες πόλεις της εποχής του, οι οποίοι έγιναν και σπουδαίοι ηγέτες.
Μέσα από τις διδασκαλίες του προωθούσε τις ιδέες του που αποτελούσαν "σπόρους" μετατόπισης της κοινής γνώμης στην εποχή του, ώστε να πετύχει τους στόχους του. Δηλαδή να στρέψει τον Φίλιππο το Μακεδόνα εναντίον των Περσών.
Η Ποιητική τέχνη τον άφηνε παντελώς αδιάφορο και ίσως κατά βάθος να είχε κρυφή "ζήλεια" και μοχθηρία για τον Πλάτωνα. Δεν συμπαθούσε τον τρόπο διδασκαλίας του κι ήταν παντελώς αντίθετος με την Πλατωνική Διδασκαλία.
Έγραψε λοιπόν:Οι άνθρωποι κλαίνε διαβάζοντας τα φαντασιολογήματα των ποιητών,αλλά τα αληθινά βάσανα των ανθρώπων τα παρακολουθούν με αδιαφορία.
Στην εποχή του, επειδή οι Έλληνες είχαν εγκαταλείψει τις πόλεις και τα χωριά τους, είχαν έρθει πολλοί "μη Έλληνες" που κατοικούσαν στην Ελλάδα μετέχοντες και στην ελληνική παιδεία αλλά εκείνος ήταν παντελώς αντίθετος με την παρουσία "μη Ελλήνων" στη χώρα και συμβούλευε τον Φίλιππο το Μακεδόνα, να τους διώξει συνενώνοντας τους Έλληνες, ώστε να έρθει "αφθονία" στη χώρα. Θεωρείται Πνευματικός πατέρας του ελληνικού έθνους, γιατί πρώτος διατύπωσε την ανάγκη διατήρησης του Έθνους. Με τον Πλάτωνα συμφωνεί μόνον στην προώθηση των παραδοσιακών ελληνικών αληθινών αξιών για λόγους χρηστικούς κι όχι πως πίστευε ότι αυτές είναι και αληθινές. Δεν δέχεται τις διδασκαλίες της σχετικότητας μήτε της μεταφυσικής του Πλάτωνος, αν κι υπήρξε μαθητής του Σωκράτη, αλλά πίστευε σ΄ένα πολιτικό ιδανικό, "πανελλήνιο" που θα ένωνε τους Έλληνες μέσα από την πολεμική δράση, γι΄αυτό συμβούλευε το Φίλιππο στην συνένωση των ελληνικών πόλεων. Είναι καθαρά Ελληνοκεντρικός κι απόλυτος σε αντίθεση με τον Δημοσθένη που ήταν Αθηνοκεντρικός.
Στους λόγους του κατάφερε να στρέψει τον Φίλιππο κατά των Περσών κι ίσως να υπήρξαν αφορμή οι λόγοι του και για την εκστρατεία του Μεγ' Αλέξανδρου στην Ανατολή, αλλά κάτω από άλλη "παιδεία", αυτήν του Αριστοτέλους κι όχι της πολεμικής εκστρατείας, συμβάλλοντας έτσι σε μια πραγματική παγκόσμια ελληνική παιδεία κι ανάπτυξη των "μη Ελλήνων" στην εποχή του.
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου