Νότα Κυμοθόη* "Η εθνική αντίσταση του 1940-1945"
Η ιστορία της χώρας μου Ελλάδας, έχει γραφτεί μονόπλευρα, από ιστορικούς που εξυπηρέτησαν τα συμφέροντα όλων εκείνων, που κυβέρνησαν και κυβερνούσαν τον τόπο μου, διχάζοντάς τον σε αριστερούς και δεξιούς και στέλνοντας τα καθαρά μυαλά στα ξερονήσια ή αγνοώντας τα ή εξευτελίζοντάς τα ή απομονώνοντάς τα. Στη Λαμία, υπάρχει αυτός ο ανδριάντας του Άρη Βελουχιώτη και στέκεται ο περαστικός διαβάτης που δεν ξέρει ιστορία κι αναρωτιέται "ποιος είναι;", ο καβαλάρης. Η Ρούμελη, δηλαδή η Στερεά Ελλάδα, τα βουνά της και οι ραχούλες της είναι σε κάθε χωριό και μια ιστορία, για τον εμφύλιο που κράτησε ως το 1950, έναν πόλεμο που ξεκλήρισε οικογένειες και φαμελιές πολλές. Έναν πόλεμο που ξεκίνησε με την αντίσταση του ελληνικού λαού να μη επιτρέψει την προέλαση των ιταλικών στρατευμάτων με προορισμό την Αφρική, όταν στη χώρα μας ήταν Δικτατορία με τον Ι.Μεταξά (1940).
Αλλά αν το ΟΧΙ, όπου σύσσωμος ο ελληνικός είπε και με τόλμη πολέμησε τους εισβολείς, στην πορεία της κατοχής της χώρας μας από του Γερμανούς που εισέβαλαν, έγινε...ΝΑΙ, ο ελληνικός λαός στην πορεία διχάστηκε. Μετά τον ελληνοαλβανικό πόλεμο εισβάλουν οι Γερμανοί από την Βουλαγαρία. Η γερμανική κατοχή έδιωξε τους Βρετανούς που υποχώρησαν στην Κρήτη και τα ελληνικά χωριά, ρήμαξαν από την εισβολή των Γερμανικών στρατευμάτων, αδειάζοντας τα λιγοστά τρόφιμα που τους είχαν απομείνει στα σπιτικά, απ΄όπου περνούσαν, κι όσοι δεν τους έδιναν, έκαιγαν στη συνέχεια τα χωριά τους. Ποιοι ήταν όμως εκείνοι οι "εθνικόφρονες Έλληνες" της εποχής εκείνης, που "κάρφωναν" στους Γερμανούς τους αντιστασιακούς, που δεν έδιναν τρόφιμα από τ΄ αμπάρια τους;
Ποιους έπαιρναν με τη βια οι Γερμανοί κι έστηναν στους τοίχους και τους τουφέκιζαν; Φυσικά αυτούς, που δεν συνεργάζονταν μαζί τους...Τι σχέση είχαν οι Έλληνες που άλλοι υποστήριζαν τους Βρετανούς, άλλοι τους Ιταλούς κι άλλοι του Γερμανούς; Ποιοι ήταν οι πατριώτες εκείνη τη σκοτεινή εποχή;
Καμμένα χωριά, έρημα σπιτικά, ξεριζωμένες οικογένειες, πείνα, ακαλλιέργητα χωράφια, έλλειψη τροφίμων, αποκλεισμός, τουφεκισμοί, προδότες, μαυραγορίτες και πλιατσικολόγοι, σκοτώνονταν μεταξύ τους για μια μπουκιά ψωμί.
Οι νέοι άντρες και οι νέες γυναίκες για να γλυτώσουν πήραν τα βουνά...και η πρώτη αντίσταση στην Αθήνα κορυφώθηκε με το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας από τον ιστορικό βράχο της Ακρόπολης των Αθηνών, το Μάιο του 1941 από τον Μανώλη Γλέζο και τον Απόστολο Σάντα. Τον Σεπτέμβριο ιδρύεται το ΕΔΕΣ και μετά από λίγες ημέρες ιδρύεται το ΕΑΜ μετά από έναν χρόνο ιδρύεται η ΠΕΑΝ και αργότερα το ΟΕΝΟ και η ΕΣΕΑ και η ΠΑΟ, αλλά μαζικότερη και ισχυρότερη απ΄όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις ήταν το ΕΑΜ. Το 1942 ο ΕΑΜ αποφάσισε να οπλίσει τους αντιστασιακούς πολεμιστές του, τον λαό δηλαδή που ήταν μαζί του, ιδρύοντας τον ελληνικό λαϊκό αντιστασιακό στρατό τον γνωστό ΕΛΑΣ κι επικεφαλής του ορίστηκε ο Γεωπόνος από τη Λαμία Θανάσης Κλάρας με
Photography Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης, επειδή καταγόταν από το ιστορικό Βελούχι.
Ο διχασμός των Ελλήνων ήταν δυσβάσταχτος καθώς χωρίστηκαν με αυτούς που έφερναν το στάρι και τα τρόφιμα για τα συσσίτια με Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους. Η επιβίωση πάνω απ΄όλα κι εκείνοι που δεν τάχτηκαν με κανέναν από όλους αυτούς, πήραν τα βουνά... Ο επισιτισμός της χώρας Ελλάδας για τη διάσωση του ελληνικού λαού έγινε εμφύλιος σπαραγμός ανάμεσα σε Βρετανούς, Γερμανούς και Ιταλούς και με όσους είχαν πάει με το μέρος τους με αποτέλεσμα για 2 συνεχή χρόνια οι Έλληνες να πεθαίνουν από την πείνα. Και μόνον το 1942 έφτασε η μεγάλη βοήθεια από τον Καναδά μέσα από τον Ερυθρό Σταυρό και την άλλη χρονιά έφτασαν τα φορτία τροφίμων και από τις ΗΠΑ.
Photography Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
Η εθνική αντίσταση του ελληνικού λαού δεν περιγράφεται και δεν μπορεί ακόμα ο σημερινός Έλληνας και η Ελληνίδα να κατανοήσουν πως η πείνα, ήταν εκείνος ο κοινός εχθρός που τους δίχασε. Γιατί όταν τα στομάχια είναι άδεια, δεν κατανοεί ο πεινασμένος ποιος είναι αυτός που τον βοηθά... Και ενώ η βοήθεια των Βρετανών δεν έφτασε ποτέ, πετούσαν στη συνέχεια με τα αεροπλάνα κιβώτια λίρες ή μήπως ήταν οι λίρες του ελληνικού λαού της Μικρασίας αυτές; Ας ερμηνεύσει κάποιος για ποιο λόγο και ποιοι ήταν πίσω απ΄ όλη αυτή την ενέργεια.
Αλλά το μεγάλο κακό ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1942 όταν οι νεολαία του ΠΕΑΝ ανατίναξε τα γραφεία της ΕΣΠΟ (ελληνική σοσιαλιστική πατριωτική οργάνωση) που είχε σαν αποτέλεσμα να απαιτήσουν οι Γερμανοί να σταλούν οι Έλληνες επιστρατευμένοι ως εργάτες στη Γερμανία. Μετά από συνεχείς αγώνες κατόρθωσε το ΕΑΜ να ματαιώσει αυτήν την επιστράτευση των Ελλήνων το 1943.
Οι θάνατοι του ελληνικού λαού ήταν από τον πόλεμο, από τις κακουχίες, από την προδοσία και τους ομαδικούς τουφεκισμούς. Η βια του φασιστικού Ναζισμού:
.Για το θάνατο ενός Γερμανού στρατιώτη οι Γερμανοί τουφέκιζαν 10 Έλληνες
.Για το θάνατο ενός αξιωματικού Γερμανού οι Γερμανοί τουφέκιζαν 100 Έλληνες
.Για το θάνατο ενός συνταγματάρχη ή στρατηγού οι Γερμανοί τουφέκιζαν πάνω από 1000 Έλληνες
Το 1944 ο Δάσκαλος Κώστας Καζάνας και ο Αστέριος Αστεριάδης με το φως της ημέρας στην πόλη Προσοτσάνη της Δράμας, έβγαλαν την βουλγαρική σημαία και ύψωσαν την ελληνική δυναμώνοντας το ηθικό όλων των Μακεδόνων της Δράμας.
Αυτή υπήρξε μια ηρωική πράξη, σε αντίθεση με πολλούς ανώτατους καθηγητές Πανεπιστημίων, Έλληνες των ταγμάτων ασφαλείας, στρατιωτικούς και διπλωμάτες της εποχής που για λόγους καιροσκοπικούς (υλικά συμφέροντα) συνεργάστηκαν με το Ναζισμό και καλλιέργησαν μαζί με την ορθόδοξη εκκλησία ένα πνεύμα αντικομουνιστικό που βοήθησε σε αυτό αφ΄ ενός η υποστήριξη της Γερμανίας αφ΄ετέρου και της Βρετανίας.
Σιγά-σιγά και με πολλές μάχες ελευθερώνονταν οι ελληνικές πόλεις και τα χωριά από τους Γερμανούς.
Αναπτύχθηκε όμως ένας εσωτερικός πόλεμος ο γνωστός εμφύλιος (1946-1949) που διεξαγόταν ανάμεσα στον ελληνικό στρατό (αντι-ανταρτικό σώμα) και τον ελληνικό δημοκρατικό στρατό (αντάρτες).
Ο εμφύλιος σπαραγμός είναι ο πιο επώδυνος αυτήν την εποχή και παρά τις προσπάθειες που έγιναν, ακόμα διχάζει τον ελληνικό λαό, ο πόνος του θανάτου, που χώρισε οικογένειες, συγγενείς, γειτόνους και συγχωριανούς ή συμπατριώτες.
...
Η 28η Οκτωβρίου 1940 αποτελεί εθνική γιορτή για τους ενωμένους Έλληνες που αντιστάθηκαν σε αυτόν τον β΄παγκόσμιο πόλεμο, κι αυτήν την ενότητα της αντίστασης, γιορτάζει ο ελληνικός λαός με παρελάσεις, οι οποίες αποτελούν ημέρα μνήμης για την ημέρα αυτής της ενότητας.
Τα ιστορικά γεγονότα αποτελούν διδαχές για ένα καλύτερο παρόν και καλύτερο μέλλον. Το παρελθόν δεν επιστρέφει, παρά είναι μάθημα για διόρθωση λαθών και για γνώση των όσων επιμένουν στην άγνοιά τους με εμμονές οργής και μίσους, διαχωρίζοντας ακόμα τους Έλληνες σε αριστερούς και δεξιούς. Το θέμα είναι πως ο "φασισμός" είναι βια και δεν μπορεί να σταθεί σε κανένα καθαρό μυαλό, μήτε σε κανέναν πολιτισμό, που επιθυμεί η κοινωνία της να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί για το δικό της καλό και το καλό όλων των άλλων κοινωνιών, όπου γης.
Νότα Κυμοθόη*, Λογοτέχνης και Ζωγράφος
