ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΣΗΜΑΔΙ ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ"
ΠΟΙΗΣΗ 2012
(αφιέρωμα)
Σκληρός ο κόσμος μέσα στην πικρία
μετασχηματίζεται, καθώς η νύχτα
μέσα στο θόρυβο των άστρων φέγγει
ως παλιά προσευχή ερχόμενη
ή μήπως αλλάζει τόπους ο χρόνος
με νοήματα στο αίμα των προγόνων;
Ο πηγαιμός τους ως τους κήπους
αφήνοντας πίσω δάκρυα φθαρτά
μέσα σε ψιθύρους συγγενών
σφίγγει μάταια μέτωπα εχθρών
για εικόνες αναλλοίωτες μ' ελπίδα...
Ερωτηματικά για ιδέες κι αισθήματα
οπού φέραμε ως τάμα το κορμί
και μιας ζωής πορεία εκεί στα γονικά
μέσα σε πόνων σιωπές πολλές
με τα χρυσά δάκρυα της αγάπης
οπού αναλλοίωτη η ψυχή κρατά
σαν φυλακτό ώρες και στιγμές
αθώων ουρανούς κι όνειρα παιδικά
βάσανα γονιών και απειλές...
Άφησα τη χαρά μου σημάδι σε τόπο
ως ψηλά στην κορφή του Παρνασσού
να πηγαίνει εκεί το φως να κάθεται
και με φτερά να φτάνει σε αγαπημένους
κι άνεμος οξύς κατά 'κει αντικρύ
οπού ασέβεια έκραξε μ' ένα κοράκι
σαν μια σκιά μόνο μια στιγμή
βρεγμένη σκιά μελαχρινής γυναίκας
μαχαίρι η γλώσσα της και πικρή...
Λογάριαζαν πάντα δίχως εμού
κατά κει, οπού ανασαίνει ο καημός
μαύρος σαν σύννεφο βαρύς σα σίδερο...
Χαρακιές και σκιές ως κραυγές
της γυναίκας όλες οι απειλές
καμωμένες πέρα από τη χαρά
για κέρδος μιας μορφής σαν αλάτι
που έφυγε απ΄των ματιών τους το κενό
η γριούλα η μάνα στο κρεβάτι...
Το βουνό κι ο κάμπος από κάτω
τα σύννεφα και οι κορφές του εκεί
όψη κι ο ήλιος πάνω στο πρόσωπό σου
Ο Παρνασσός, η αυλή κι ο κήπος μου
πατέρας, μάνα και συγγενείς μου εκεί
στο χώμα και οι συγχωριανοί μου όλοι
κι Εσύ σημάδι, μια ηχώ στην κορυφή
ως έρωτας στέκει κι ο Απόλλων...
Σημάδι σε τόπους αφήνει το φως!..
Μόνο αυτό, σημάδι σε τόπους
κάθεται εκεί κι αγκαλιάζει την ψυχή!..
φωτογραφία από Νότα Κυμοθόη, ανήκει
