ΕΥΧΗ

Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάδα για την οικουμένη. Βόλφγκανγκ Γκαίτε (Γερμανός ποιητής και φιλόσοφος 1749-1832)

26 Ιανουαρίου, 2009

Nότα Κυμοθόη "Εκεί, οπού φυσάει ο άνεμος" Ποίηση


Νότα Κυμοθοη
"Εκεί, οπού φυσάει ο άνεμος"

Εκεί, οπού φυσάει άγριος άνεμος ολούθε
Εκεί, οπού τα ρούχα μου ξεσκίζει η ερημιά
Εκεί, οπού τη νύχτα ουρλιάζουν τα τσακάλια
Εκεί, οπού η άγρια ψυχή σου ημερεύει με ουρανό
Εκεί, οπού σε όλους τους γκρεμούς πέταξες κι ένα πόνο
Εκεί, οπού έχεις τον ήλιο φυλαχτό
και τα πουλιά για φίλους...
Εκεί, οπού ψηλά μ' ανέβασες και είδα τους αγγέλους
Εκεί, οπού το σύννεφο κρατά στα λιοπύρια σου σκιά
Εκεί, οπού οι χρυσαετοί φρουρούν τη μοναξιά σου
Εκεί, άσε με τώρα για ναρθώ...
να ρίξω στον καιάδα σου και το δικό μου πόνο
του κόσμου τη σκληρή καρδιά
τα λόγια που τσακίζουν...
Εκεί, μόνο εκεί...για να τα πάρει ο άνεμος
γκρεμός να τα ρουφήξει
να ομορφαίνει κι άλλο η καρδιά
στο άγριο τοπίο...
Νότα Κυμοθόη 2008
copyrght:Νότα Κυμοθόη

Άδεια Creative Commons

14 Ιανουαρίου, 2009

Υπογράφω με ευλάβειαΈρως, Ποίηση Νότα Κυμοθόη,2009


 
                                                                        φωτ.1.by N.Kimothoi
                                                              Βιβλίο: Διαδρομές από Νότα Κυμοθόη


"Υπογράφω με ευλάβεια Έρως"
Ποίηση *
Νότα Κυμοθόη
2009 




Τόλμησα χτές με τη βροχή


ν΄αποκαθηλώσω την καρδιά
καθώς ανύποπτη τραγουδούσε νοερά...
Η βροχή, είπαν, στροβιλίζεται ώρες πολλές
πάνω και κάτω, εδώ και πέρα θραύεται!
Ξανά ερχόμενη γύρω ως κυνηγημένη
Δίχως χρώμα οι ραβδώσεις της
χίλια μύρια κομμάτια πέφτουν κάτω...
Δυνατά, δυνατά κι η γη τα ρουφάει με πόθο...
Θραύσματα από ουράνια δάκρυα Αγγέλων
ή μήπως υγρά διαμάντια Σύμπαντος;
Τ' Ουρανού ίσως, που αγνοούν το πάθος!
Το Νου Του ίσως και τη ροή των υδάτων Του
ώστε, νά 'ναι εκεί νά 'ναι εδώ κι οι δυο μαζί...
Πεπρωμένο και των δυο ν' αγγίζονται τόσο...
Όταν...Σσσσσ!..ρέει πάνω της ορμητικά
κι εκείνη δε μιλάει, μόνο υπάρχει για εκείνον
και το επιβεβαιώνει το κορμί της εδώ
για να χτυπιέται εκείνος πάνω της
και σε καιρούς όπως οι δικοί μας, άχαροι...
Στέκω εδώ στον ορίζοντα οπού άνοιξε
μικρό παράθυρο στο φως μετά την καταιγίδα
κι είδα τους ανέμους πράσινους στα δέντρα
οπού γυμνά κλαδιά καρτερούσαν βροχή
μάτια χαλκού και χρυσαφιού πάνω θαλάσσης.
Δες, εκεί...σύννεφα σωρείτες. Για που πάνε;
Όλο ξέφτια, με τον έρωτα μέσα τους τρέχουν...
Τι βάλσαμο η γη μετά απ' τη βροχή! Τι άρωμα!..
Που ν' αγγίξει δάχτυλο πάνω της τώρα;
Που να πατήσ' η ομορφιά ν' αφήσει φιλί;
Δεν θέλει! Η ροή του πάνω της...όλη!
Άκου, άκου αναφιλητά! Δες, δες εκεί κάτι...
Οι σχισιματιές στις σάρκες της φαίνονται.
Τα δέντρα τα ξεριζωμένα! Τα καμμένα της δάση!
Τα ορυχεία σαν πληγές βαθειές!..Δες...εκεί!..
Κι εκεί, θλιβερές, οι ξεπλημένες συλλαβές του τσιμέντου.
Δίχως πουλιά, δίχως αέρα, δίχως εαρινοποίηση!
Αχ, ομορφιά, ο έρωτας δεν είν' αυτό που γράφουν.
Δεν είν' αυτός που αιωρείται στα βιβλία κουρασμένος.
Μήτε εκεί οπού οι χαρτορίχτρες τον ιστορούν στην t.v...
Ανερμήνευτος πάει, μέσα σε νότες μουσικής, μόνος.
Σε ρυάκια, σε χείμαρους, σε κρυφές πηγές κοντά της
νύχτα και μέρα ως αρχαίος σμιλευτής εντός και πάνω της
με έλξη οπού... δεν ορίζει κανένας απ΄τους γνωστικούς.
Κατεβαίνει με δυο σύμφωνα και δυο φωνήεντα μόνο!
Έρως! Βροχή αρχαία, τ' ουρανού ροή στη γη!
Αιώνιος έρως για την ίδια πάντα γυναίκα.


*copyright: Νότα Κυμοθόη http://kymothoenota.blogspot.com/


12 Ιανουαρίου, 2009

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ"ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ"ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ

                                                 (ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΡΓΟ Νότα Κυμοθόη)

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ"
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ 


Σε μια μεγάλη μου προσπάθεια να παρουσιάσω τη σχέση ανθρώπου και δέντρου, ξεκίνησα μια πορεία δημιουργίας ζωγραφίζοντας μορφές και δέντρα. Η δουλειά μου παρουσιάστηκε σε Ελλάδα και στο εξωτερικό και σχολιάστηκε με πολύ καλές κριτικές από τα ΜΜΕ.
Πολλά από τα έργα των εκθέσεών μου βρίσκονται σε χέρια συλλεκτών εντός κι εκτός Ελλάδας.
Τοποθετώ κάποια εδώ, για να δουν οι φιλότεχνοι τη ζωγραφική μου εκείνη την εποχή...Αλλά και Ποίησή μου . 
                                                                                        
(Ζωγραφική Νότα Κυμοθόη, Μορφή σε δέντρο ), ανήκει


                                                         





Δέντρα και Άνθρωποι
Νότα Κυμοθόη*
Αν μπορούσαν να μιλήσουν τα δέντρα...
Αν ακούγαμε τους ψιθύρους τους...
Αν είχαν φωνή ανθρώπου...
Στη γη όπου κι αν βαδίζεις
Τα μάτια τους αντικρύζουν
ξυλοκόπους, πριόνια και φωτιές...
Αχ δροσιά μου πράσινη οφθαλμού
οπού με έρωτα εισέρχεσαι μέσα μου
εκεί οπού ανεμίζεις Αη-Αντώνη μου
τη μοναξιά και το μαράζι της καρδιάς
που δεν ανήκει πουθενά...
Χρυσάφι; Τι χρώμα να το βάψω;
Δε γίνεται να λάμπει τόσο
με οσμές εδώ κι εκεί πτωμάτων
και σκοτεινού ανέμου από γραμμές
προσώπων λυπημένων...
Αχ γενιά που αποκοιμήθηκες
στην πέτρα του κυκλάμινου!..
Η άλλη η πέτρα η κόκκινη για δες...
κουτάκι εμφιάλωσης σε ράφια πάει
μικρό θαύμα οπού έγινε θύμα κι άμα
το πεις, μικροί θεοί στρέφουν κεφάλι
βλέμματα φανερώνονται ραγισμένα
χρώματα ψυχής που αγάπησε τα γύρω
ασήμια που κροτάλισαν σε χέρια
βραχιόλια που άστραψαν σε βλέμμα
όταν η μέσα μου σάρκα από φως
ποτέ δεν υποτάχτηκε στο λίγο του κόσμου...
Θα μάτωνε η καρδιά και ο βυθός;
Η τόσο σκληρή του ανθρώπου
ή μήπως ζώου υπήρξε και υπάρχει
εκεί οπού ο Άγγελος δεν άγγιξε;
Τι απόμεινε Θεέ μου; Εσύ ξέρεις!..
Είδες πυρκαγιές και μαύρους χιτώνες
άκουσες βάσανα κι είδες χαρακιές
παλάμες που ικέτεψαν φορτωμένες πόνο
γριές με μπαστουνάκια ερχόμενες
κι έστεκες πίσω εκεί με το ένδυμα
παιδιών που τρέχαν στο όνειρο
γονιών που άναβαν φωτάκια
ξέροντας όλα τα μέλλοντα και τα ερχόμενα
των άλλων όλων και τα δικά μου...
Τι μου ανήκει τώρα να διεκδικώ;
Που φτάνει το δηλητήριο της Υπατίας;
Ο νους ανθρώπου από οργή, που;
Σε καιρούς ανύποπτους η γη σφαδάζει
χορτάτη διαμάντια και πτώματα
για να μπορούν να έχουν άλλοθι
κάποια κορίτσια σε παλκοσένικα θεάτρου
για των πεθαμένων τις ψυχές...
Σε καιρούς σαν τους δικούς μας
ίσως άβαφη θα έρθω στον ορίζοντα
αφήνοντας τους θεατρίνους στη σκηνή
να κρατούν ακόμα τις μάσκες τους
μέσα σε όλα τα χειροκροτήματα
για μια Ζωή, για μια Ελένη, για μια Υπατία...
Για την επόμενη πράξη τους!
Κι έτσι τρεμάμενο να σου στρέφει
αχ φίλε μου Θεέ, οι θεατρίνοι γύρω...
με το χέρι μιας Υπατίας κάλπικης που ικετεύει
μέσα σε όλα τα ερείπια που σκόρπισε
κι όλοι οι βάρβαροι μαζί της
που φρόντισαν στην πόλη μιας θεάς
φωτιά να σπείρουν και ερείπια
με μάσκες και κουκούλες και...
Τίποτα!..Εκείνο το κάτι που υπάρχει
είναι η άγια μας σιωπή
μέσα στην οσμή και στη δυσωδία
κι ας ισχυρίζονται τώρα οι παρεούλες
και οι κίναιδοι σε καφενέδες ότι θέλουν!


© Νότα Κυμοθόη 

03 Ιανουαρίου, 2009

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΜΟΡΦΗ ΣΕ ΔΕΝΤΡΟ" ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ

φωτ. 1."Mορφή σε Δέντρο"
από τη Νότα Κυμοθόη
Ζωγραφική 1992
ελαιογραφία σε μουσαμά
                                                                        (  ανήκει σε συλλέκτη)

                                                             
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΜΟΡΦΗ ΣΕ ΔΕΝΤΡΟ"
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ*


Ήμουν εκεί...στο δέντρο!
Εσύ κοιτούσες αλλά δεν με έβλεπες...
Άλογο της φωτιάς...με μάτια χλόης...
Έχει ένα παράξενο άρωμα ο αέρας στη Ρούμελη
κι έχει ένα γύρισμα ο καιρός
με χρώματα και μορφές και...φωνές και...
σσσ...μη λες τίποτα...άκου τον άνεμο...
είναι η καρδιά μου που ήταν εκεί
στα κλαδιά του δέντρου...
θα είμαι πάντα εκεί να αφουγκράζομαι
τη μοναξιά της δικής σου καρδιάς
κι ας τρέχεις με την ανέμελη χαίτη σου
από τη μια ως την άλλη πλαγιά...

Όταν κοιτάζεις τον ουρανό
θα είμαι πάντα στο Φως
Τι κι αν απόψε έβρεχε κλάμα;
Ακούμπησα τα δάκρυά μου
στο σύννεφο...
Δάκρυσε κι έσμιξε με τις σταγόνες της βροχής
Ευλογημένη βροχή...

Ναι, είμαι μέσα στη σιωπή
η γλυκιά σου μέλισσα
βασίλισσα της κυψέλης σου
που περιμένει τον ήλιο...
Εκείνο το φως οπού ξέρει να επιλέγει
τις χαραμάδες όλες.
Ίσως γιαυτό δε λυπάμαι στη μοναξιά
Είναι η αγάπη σου που με φωτίζει
γιατί πάντα έρχεσαι σε μένα...
Σ' αγαπώ!..
* Σημείωση: Έχει δημοσιευθεί σε  δίπτυχο το 1992
για την ατομική έκθεση ζωγραφικής της Ζωγράφου και Λογοτέχνιδος στην Αθήνα, με τίτλο
"Ζωγραφική και Ποίηση, Νότα Κυμοθόη
Μορφή σε Δέντρο". Η ανάρτηση είναι μόνο για
ανάγνωση κι ενημέρωση, για τους φιλότεχνους. 
Προστατεύεται από Πνευματικά Δικαιώματα.
Ευχαριστώ για την κατανόηση.
copyright: Νότα Κυμοθόη


© Νότα Κυμοθόη