Εκεί, οπού περπάτησαν θεοί... Εκεί, όπου κατανοούν ελάχιστοι... Εκεί, όπου το Φως και πάλι θ΄απλωθεί... Νότα Κυμοθόη
ΕΥΧΗ
17 Ιανουαρίου, 2024
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ ΒΙΒΛΙΑ
02 Ιανουαρίου, 2024
Νότα Κυμοθόη "Στον χορό της φωτιάς" Εκδόσεις Όστρια
"Στον χορό της φωτιάς"
Εκδόσεις Όστρια
Πριν την Πρωτοχρονιά του 2024 κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο το νέο βιβλίο της Λογοτέχνιδος και Εικαστικού Νότας Κυμοθόη, από τις Εκδόσεις Όστρια! Μια Αληθινή ιστορία, που διαδραματίζεται στην σύγχρονη κοινωνία μας και που διαβάζεται απνευστί, μέσα στα 12 κεφάλαια που περιλαμβάνονται στις 498 σελίδες του βιβλίου ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ. Ένα καλοδουλεμένο έργο ανάγνωσης, που στολίζεται στο εξώφυλλό του με ένα μοναδικό εικαστικό έργο ζωγραφικής της Νότας Κυμοθόη. Μια μοναδική και συλλεκτική ελαιογραφία με τον τίτλο "Αφροδίτη", που ζωγράφισε η Νότα Κυμοθόη το 1992 σε καμβά, διαστάσεων (0,60Χ0,80) συμβολικά. Ο αναγνώστης, ίσως συναντήσει στους ήρωες του βιβλίου αυτού κάποιον συντοπίτη του, κάποιον της διπλανής πόρτας, ίσως και κάποια γνωστή του, ίσως και τον ίδιο του τον εαυτό. Θα προβληματιστεί, θα περιπλανηθεί, θα αναρωτηθεί και θα γίνει και ο ίδιος μέρος αυτής όλης της αληθινής ιστορίας, που ξετυλίγεται στον τόπο μας με την ιδιαίτερη γραφή της Νότας Κυμοθόη. Οι γυναίκες αναγνώστριες θα προβληματιστούν περισσότερο, αλλά και ο κάθε άνθρωπος που έχει αλλάξει η ζωή του θα αναρωτηθεί ίσως για τα λάθη του ή τον τρόπο ζωής του. Οι έφηβοι και οι έφηβες που βιάζονται να πάρουν ρόλους σε αυτήν τη ζωή θα σκεφτούν πολλά για όλα και για όσα έχουν υποπέσει στην αντίληψή τους. Θα διασκεδάσουν με των ηλικιωμένων τα πάθη και τα λάθη και οι ηλικιωμένοι θα σκεφτούν τις δικές τους συμπεριφορές. Θα συναρπάσει, γιατί έχει και χιούμορ, όπως και περιπέτεια, αλλά και δράμα και ερωτικές στιγμές. Ένα βιβλίο που απευθύνεται σε ένα αναγνωστικό κοινό από 15 ετών και πάνω. Ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο στις καρδιές των αναγνωστών και να φτάσει σε όλων των φίλων της ανάγνωσης τα χέρια και να αγαπηθεί από όλους. Να διαβαστεί από όλες τις οικογένειες, από τη μαθητιώσα νεολαία και ιδιαίτερα από όλους, όσους ενδιαφέρονται για τα κοινωνικά θέματα κι όλους όσους υπηρετούν την κοινωνία μέσα από τις δράσεις τους. Έτσι απλά, για να εξαλειφθεί η βία και η καταπίεση, με γνώση και μέσα από ανάγνωση καλών βιβλίων καταξιωμένων λογοτεχνών!
Αναζητήστε το στις Εκδόσεις Όστρια και στα βιβλιοπωλεία
ΙSBN 978-960-604-885-2
ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
24 Δεκεμβρίου, 2023
Νότα Κυμοθόη "Το παλαιό σπίτι" ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΑΝΤΑΜΩΜΑ 2023 εκδ. Όστρια
"Το παλαιό σπίτι"
ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΑΝΤΑΜΩΜΑ
Πριν από την εκπνοή του 2023 από τις Εκδόσεις Όστρια κυκλοφόρησε ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΑΝΤΑΜΩΜΑ. Είναι ένα συλλεκτικό Ανθολόγιο. Περιλαμβάνει Ποίηση και Διηγήματα 63 έμπειρων ποιητών και πεζογράφων με ποικίλη θεματολογία.
Είναι ένα καλαίσθητο βιβλίο από τις Εκδόσεις Όστρια κι αποτελεί το ιδανικό δώρο για τις γιορτές κι αξίζει να το διαβάσετε όλοι και μικροί και ηλικιωμένοι! Πρόκειται για προσεγμένο συλλογικό έργο που δημιουργεί μια γέφυρα κι ένα σημείο αναφοράς για τη Νέα Ελληνική Λογοτεχνία. Ο εκδοτικός οίκος Όστρια γνωστός για την προσεκτική επιλογή και ανάδειξη αξιόλογων έργων, προσφέρει ένα ακόμη όμορφο βιβλίο με ποιοτικά άνθη και ενδιαφέροντα διηγήματα. Αν ψάχνετε για ένα Ανθολόγιο που θα φωτίσει την εορταστική και όχι μόνον περίοδο, το "ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΑΝΤΑΜΩΜΑ" είναι το ιδανικό δώρο για εσάς και για όσους αγαπούν τα ποιοτικά βιβλία!
20 Δεκεμβρίου, 2023
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΣΤΟΝ ΧΟΡΌ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ" ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ ΟΣΤΡΙΑ 2023
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ ΟΣΤΡΙΑ 2023
Οι Εκδόσεις Όστρια ανακοίνωσαν το ευχάριστο νέο για τον εκδοτικό τους οίκο: Είναι υπό έκδοση:
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Το περιμένουμε εναγωνίως!
Καλή επιτυχία!
26 Νοεμβρίου, 2023
Νότα Κυμοθόη ΕΡΩ "Από τα βάθη των Ουρανών" Κριτική του Ηλία Στόφυλα
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ-ΕΡΩ
«Από τα βάθη των Ουρανών»
Κριτική του ΗΛΙΑ ΣΤΟΦΥΛΑ*
«Είσαι μέσα μου συντριβή» (σ. 25) αναφωνεί η ποιήτρια στην πρώτη ενότητα με τίτλο «ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ» της ποιητικής της συλλογής ΕΡΩ και αισθάνομαι αμέσως την ανάγκη να εντάξω τον Έρωτα της συγγραφέως ανάμεσα στους πάσχοντες, διεσπασμένους και αναστάντες Θεούς του κόσμου όλου· ανάμεσα στον Χριστό και στον Διόνυσο της τραγωδίας του Σικελιανού Ο Χριστός στη Ρώμη: «η Άμπελος που πλατιά ’ναι και μεγάλη δεν μπορεί κι αυτή να είναι άλλη παρά ο Χριστός». Το δάγκωμα του έρωτα τρέφει (σ. 22) τη συγκλονισμένη ποιήτρια, την «τρυπά και τη δαγκώνει», για να θυμηθώ τον Κάφκα και όσα πίστευε για την ακατάλυτη δύναμη της λογοτεχνίας. Ελλιπής περιφέρεται η Κυμοθόη στον χώρο και στον χρόνο (σ. 23)· ζητώντας την πλήρωση, την αυτοπραγμάτωση, μέσω της σύνδεσής της με το Απόλυτο: «Όλο πληθαίνεις μέσα μου με μνήμη ωραία που μ’ αρέσει» (σ. 35)», παραδέχεται η πυρακτωμένη γυναίκα, ενώ στη δεύτερη ενότητα της ποιητικής της συλλογής με τίτλο «Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ», παραδέχεται: «Στο σώμα μου ωριμάζουν οι χυμοί σου […] σε μνήμη ωραία ή σε ποτάμια δάκρυα» (σ. 37). Φτάνει η Κυμοθόη «σε τοπία ταξιδιών εξωτικά» (σ. 30) και μέσα της αντηχεί ο αντίλαλος του Αλεξανδρινού, που την προστάζει: «σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας, να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους». Το «αμέτρητο χρυσάφι» (σ. 53) των γαλάζιων τοπίων την αναγνωρίζει, εκείνη όμως δεν θαμπώνεται. Πιστεύει στην πορεία της, στην πορεία της αβύσσου. Πόσοι και πόσοι δεν πέθαναν βουτηγμένοι στο χρυσάφι τους; Όπως ο Καλίφης Αλ Μονστανσίρ Μπιλλάχ, που, σύμφωνα με τη μαρτυρία του περιηγητή Μάρκο Πόλο, όντας αιχμάλωτος, κλείστηκε νηστικός στο θησαυροφυλάκιό του από τον Μογγόλο αντιβασιλέα της Περσίας Χουλάγκου και «έσβησε».
Η βασανιστική αναμονή της εκπλήρωσης του μεγάλου στόχου, της οριστικής, δηλαδή, πρόσδεσης της «θήλειας Αρχής» (σ. 27) στο άρμα του Ιδανικού Αρσενικού κατατρώει τα σωθικά της συγγραφέως: «ο χρόνος με τρώει, παλεύοντας με τα δόντια του κι αφήνει τόση αγωνία στις δαγκωματιές του, για να με παιδεύει ως νάρθεις! Πόσο αβόλευτη είναι η καρδιά μου» (σ. 34). Η ποιήτρια προσβλέπει στη θέωση «για να γλιτώνει στον Ουρανό […] ο πόθος» (σ. 32). Πόσους χρόνους, όμως ακόμη, πρέπει να υπερβεί για να κερδίσει την πρώτη θέση στην επερχόμενη αγιοκατάταξη; Γράφει η Κατερίνα-Αγγελάκη Ρουκ στο πεζόμορφο ποίημά της «Ο χρόνος-οι χρόνοι», που περιλαμβάνεται στην ποιητική της συλλογή Μνηστήρες: «Ο χρόνος της κότας, της κατσίκας. Του μίξερ. Του οργασμού. Ο χρόνος της μαθητείας, της εγχείρησης. Όταν το μαχαίρι κόβει το κρέας μου, το σφυρί σπάζει την άρθρωση. Τότε θέλω ν’ αγιάσω. Που θα πει να μη μυρίζει η φαντασία μου σπέρμα, η ζωή μου θεό». Το είπε, το δήλωσε η Κυμοθόη δεν βολεύεται η καρδιά της, τον τίτλο της πρώτης επιλαχούσας στις παγκόσμιες εκλογές του έρωτα, δεν τον αποδέχεται· μόνο αν είναι πρώτη σε σταυρούς αξίζουν όλα, μόνο τότε αξίζει ο ουρανός, μόνο τότε αξίζει η σταυροδοσία: «Ο χρόνος αθώος και κρατά το κλειδί της ζωής που περίσσεψε στη μορφή των πραγμάτων» (σ. 53) εξομολογείται η Νότα Κυμοθόη στην έκτη ενότητα του ποιητικού της βιβλίου που τιτλοφορείται «ΤΟ ΟΡΑΜΑ». Συναντιέται, η ποιήτρια, με τον Αλέκο της Eroica του Κοσμά Πολίτη, που κατά τη διάρκεια της συνομιλίας του με το φάντασμα του θείου Ανδρόνικου διατύπωνε με στεντόρεια φωνή την πεποίθησή του ότι: «η ζωή μας πρέπει να ’χει μια δικαίωση και η δικαίωσή της είναι να εντρυφήσουμε στην αγνή μορφή». Η επιμονή του κεντρικού χαρακτήρα του μυθιστορήματος του Πολίτη στην «αυταπάρνηση», στην «απουσία», στην «ιδέα», στο «ιδανικό» είναι το αποτέλεσμα της απωθημένης σεξουαλικότητας. Συμβαίνει όμως το ίδιο με την ποιήτριά μας; «Εμπιστεύομαι τα σταφύλια της παρθενίας μου στα πατητήρια των μυημένων», θα αναφωνήσει η Κυμοθόη στην ποιητική ενότητα «ΤΟ ΟΡΑΜΑ», ενώ στο «ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ» παρακαλεί: «Γλυκά κοκκίνησέ μου το στόμα ως να ενδώσει το σώμα!». Είναι άραγε, «φρικτή η μέρα που ενδίδεις» «(η μέρα που αφέθηκες κι ενδίδεις)», Κυμοθόη; Είναι μιαν άλλη «Σατραπεία» η ζωή σου; Είναι ο σαρκικός έρωτας το υπέρτατο όριο της ανθρώπινης ύπαρξης;
Δεν είναι μόνο ο χρόνος και η μνήμη που «επωάζει» την ποίηση της Νότας Κυμοθόη· είναι και η βαθιά σιωπή, ο μη εκφερόμενος Λόγος, ο μόνος Αληθινός Λόγος: «με μυστήρια σιωπή επωάζω τη ζωή», γράφει η ποιήτρια στην ενότητα «Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ» και παρακάτω: «Χτίζεις αμίλητα στο σώμα μου το δικό σου». Στο «ΟΙ ΑΛΛΟΙ», παραδέχεται: «Μόνον τα λάθη δραπετεύουν εύκολα, τη γόνιμη σιωπή δεν αντέχουν». Κάποιοι, φαίνεται, πως έχουν βάλει γάντια στα λάθη τους τα έμπειρα, όπως σημειώνει ο υποφαινόμενος στο ποίημά του «Κρυφά Μπαλκόνια». Στο «Οι ΦΟΒΟΙ», η ποιήτρια ναυαγεί με τους βυθισμένους: «Ύστερα κατεβαίνω βαθιά, πολύ βαθιά, στον ωκεανό της σιωπής», ενώ παρακάτω συγκλονίζει λέγοντας: «Η σιωπή σου, όπως των τάφων μοιάζει. Τρώει τη ζωή μου. Κι όσο αδιαφορείς, αναρωτιέμαι: Γιατί;». Στους δύο τελευταίους στίχους του «ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ» η Νότα Κυμοθόη αποκαλύπτει την ευεργετική, ιερή διάσταση της σιωπής: «Εγώ στην ιερή μου σιωπή, μεταμορφώνω την ύλη μας σε πνεύμα» (σ. 36). Πρόκειται, κύριες και κύριοι, φίλες και φίλοι, για τη σιωπή, τη σιγή τη μυστηριακή, μέσα στην οποία ο άνθρωπος αναζητεί και βρίσκει την αυτογνωσία και ο προικισμένος δημιουργεί, γιατί δεν φοβάται τον θάνατο· η ιερή αυτή σιωπή παρέχει όλβο: «όλβιος όστις ιδών κείν’ είσι υπό χθόνα. Οίδε μεν βίου τελευτάν, οίδε δε Διόσδοτον αρχάν», διαβάζουμε στον Πίνδαρο. Η Νότα Κυμοθόη στο «ΟΡΑΜΑ» διαμηνύει: «Ωσαννά σημαίνουν οι σάλπιγγες: Θάνατος δεν υπάρχει» (σ. 56) και παρακάτω, «οι κόρες της Κνωσού […] στον όλεθρο του θανάτου αντιστέκονται άδοντας: Θάνατος δεν υπάρχει» (σ. 56).
Στο ποίημα «Φθινόπωρο 1936» ο Σικελιανός θεωρεί ότι η σιωπή προμηνύει «μεγάλους ερχομούς», οι οποίοι σύμφωνα με την πλατωνική θεωρία της ανάμνησης, θα υπενθυμίσουν στην ψυχή το πρώτο της κατοικητήριο, δηλαδή την καταγωγή της από τον Θεό, στην αγκαλιά του οποίου η νοσταλγία της την καλεί να επιστρέψει. Για «Κατοικητήριο αθανάτου ουσίας Φωτός» (σ. 62) μιλά η ποιήτριά μας στην ποιητική ενότητα «ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ». Απευθυνόμενος στην ψυχή του, αλλά και στην ψυχή όλων των ανθρώπων, γράφει ο Άγγελος Σικελιανός: «και τα βράδυα, το στερέωμα, ολοένα και πιο μαύρο, σφύζει απ’ τ’ άστρα τεράστια και πλαταίνει το διάστημα βουβό· κι ολόγυρά Σου απλώνεται τρανή σιγή, μηνύτρα μεγάλων ερχομών από τα βάθη των ουρανών, βαριών νεφών, ανέμων ογρών κ’ ευωδερών, απάντεχά Σου στοχασμών που τη μνήμη προβοδώντας γυρνούν στην πρώτη τους πηγή·». Ότι το βάθος του όλβου της σιωπής είναι τελικά ορφικό αποδεικνύεται από τα λόγια του αγνού μύστη Σικελιανού-Ορφέα προς την Μάνα-Μέρα· λόγια που δείχνουν την αγωνία των μεγάλων πνευμάτων μπροστά στο αενάως επαναλαμβανόμενο δράμα της Ζωής: «Κι όμως το ξέρω πως σε τούτη τη βαθιά σιγή, στην απλωσιά του κόσμου, είν’ ακόμα σκόρπια από αιώνες τη γαλήνια μέλη του θεού μου, τα γαλήνια μέλη της μεγάλης ποίησης, τα γαλήνια μέλη της βαθύτερης ενότητας του κόσμου». Η Κυμοθόη στο «ΟΡΑΜΑ» απαντά στον ύψιστο των ποιητών: «περπατώ αγνή πλάι στους αναμάρτητους. Σε χώρα αιθέρων μακρινή με την Ιφιγένεια» (σ. 54) και του σφίγγει ολόθερμα το χέρι στο «Δοξαστικό»: «Χαίρε κτίσις άφθορη ιερών Μυστηρίων. Αιώνιο Δένδρο που τρέφονται Μυημένοι. Προαιώνια Μεγάλη Μητέρα και νυν Παναγία! Χαίρε!» (σ. 62).
Είναι προφανές ότι η Νότα Κυμοθόη είναι επηρεασμένη και από τον Ακάθιστο Ύμνο, τον εθνικό ύμνο της Ρωμιοσύνης, όπως ονομάστηκε, σύμφωνα με την παρατήρηση του βυζαντινολόγου Διονύση Μαμαγκάκη, μετά τη σύνδεσή του με την επική-μεσσιανική εποχή του Ηρακλείου. Κάθε φορά που το Πανρώμαιον βίωνε κρίσιμες στιγμές ακόμη και για την ύπαρξή του, ο «εθνικός ύμνος» ερχόταν στο προσκήνιο. Η προαναφερθείσα παρομοίωση της Παναγίας με «Αιώνιο Δέντρο» (σ. 62) παραπέμπει ευθέως στον Ν’ οίκο του Ακάθιστου Ύμνου, όπου η Παναγία παρομοιάζεται με «δένδρον αγλαόκαρπον»: «Χαίρε γλυκύκαρπο Δέντρο, απ’ όπου τρέφονται οι πιστοί· χαίρε δροσερή της φυλλωσιάς σκιά», διαβάζουμε στη νεοελληνική μεταγραφή του Ύμνου από τη Χρύσα Κοντογεωργοπούλου. Η Νότα Κυμοθόη, η ποιήτρια της «Τόλμης των Ανθών» (σ. 48) εξυμνεί στο έβδομο μέρος της συλλογής της την άμωμο σύλληψη της Θεοτόκου, τη σύλληψη που δεν υπόκειται στους φυσικούς νόμους. Το αειπάρθενο της Θεοτόκου. Η Μαρία συνέλαβε, γέννησε και παρέμεινε παρθένος. Συνδύασε την παρθενία με τη μητρότητα: «Χαίρε ανύμφευτε Μήτερ και Απειρόγαμε. Χαίρε των δακρύων της ζωής η λύτρωση (σ. 61) […] Εύοσμο μήλο και αγνείας θησαύρισμα» (σ. 62) διαβάζουμε στο «ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ», ενώ στο «ΟΡΑΜΑ» η ποιήτρια ευγνωμονεί «τη χαρά της μητρότητας» (σ. 53). Δε λείπουν από το βιβλίο της Κυμοθόη και οι ιστορικές αναφορές που ενδυναμώνουν το πατριωτικό φρόνημα. Στο «ΟΡΑΜΑ» αναφέρεται στον ορισμό του έθνους, όπως αυτός συμπυκνώνεται στο όγδοο βιβλίο των ιστοριών του Ηροδότου με τίτλο «Ουρανία»· ως γνωστόν κάθε βιβλίο του Ηροδότου φέρει το όνομα μιας εκ των 9 Μουσών. Ό, τι ένωνε τους Έλληνες, κατά την Κυμοθόη, ό,τι τους ενέπνεε, ό,τι τους εμψύχωνε ενάντια στον κοινό εχθρό, την πολυεθνική δηλαδή αυτοκρατορία της Περσίας, κατά τη διάρκεια των Περσικών Πολέμων, ήταν και είναι: το «Όμαιμον, Ομόγλωσσον, Ομότροπον, Ομόθρησκον» (σ. 58) των αρχαίων Ελλήνων.
Μακροχρόνια είναι η θητεία της Κυμοθόη στη Μοναξιά· μιας μοναξιάς που δικαιώνεται, καθώς περιστοιχίζεται από ένα τίποτα κατάμεστο. «Όλα είναι έρωτας» (σ. 43) αναφωνεί στο «ΟΙ ΑΛΛΟΙ» η ποιήτρια και πιστεύω πως εννοεί ότι «ο έρωτας που τα έχει όλα είναι αυτός που δεν έχει τίποτα» για να παραπέμψω στον Τηλέμαχο Χυτήρη: « […] εγώ μέσα στο νέφος της μοναξιάς μου περιστρέφω όλο τον κόσμο», γράφει η συγγραφέας στο «ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ» και στο «Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ»: «ελεύθερη ως φως σου δόθηκα δια βίου στη μοναξιά σου» (σ. 38). Στο «Οι ΦΟΒΟΙ» και πάλι αναθέτει την ψυχή της στη Μοναξιά: «Βιάζομαι απόψε ν’ αλλάξω τον κόσμο. Να παραμερίσω τη θλίψη. Ν’ απλώσω παρέα στη μοναξιά» (σ. 46) […] «Τώρα έχω μια μεγάλη μοναξιά που με τρομάζει, σαν εντελβάις μοιάζω μέσα στους πάγους» (σ. 48) […] «Δεν αντέχω τη μοναξιά μου. Η μοναξιά κομματιάζει τη χαρά» (σ. 50). Κάτω από τις ομπρέλες παρατηρεί, η «ηλιόδωρη» (σ. 47) ποιήτρια, τα ζευγάρια που «μόλις πέταξαν σε λασπωμένους δρόμους όλη τη σκληρή μοναξιά τους» (σ. 47). Συνομιλεί μυστικά, μαγικά με το πρώτο ποίημα της Αγγελάκη-Ρουκ· το ποίημα για το οποίο ο νονός της Ρουκ, Νίκος Καζαντζάκης, έλεγε πως δεν έχει διαβάσει ωραιότερο. Γράφει η δεκαφτάχρονη Ρουκ στο ποίημά της «Μοναξιά»: «Αν φωνάξεις την αγάπη σου, θα ’ρθει πίσω άδεια, κούφια, η ίδια σου η φωνή, γιατί δεν είχε το κουράγιο να περάσει όλες τις σφαλισμένες πόρτες, όλα τα κουρασμένα βήματα, όλους τους λασπωμένους δρόμους. Θα γυρίσει πίσω η φωνή που την έστειλες τρεμάμενη, λαχταριστή, με άλλα λόγια που δεν την είχες προστάξει εσύ, τα λόγια της μοναξιάς σου».
Πιστεύει και στην ομορφιά η Κυμοθόη· πιστεύει και καταφεύγει σε αυτήν. Σαν αντίδοτο, σαν αντίδωρο της αιώνιας πίστης της στον Έρωτα: «εμείς στη χώρα της ομορφιάς τρυπώνουμε σαν τους δραπέτες» (σ. 41) γράφει στο «ΟΙ ΑΛΛΟΙ», ενώ στο «ΟΙ ΦΟΒΟΙ», καταθέτει την ελπίδα της: «Φυσάει αγαπημένε μου πίκρα ο καιρός, κι εγώ ονειρεύομαι την ομορφιά» (σ. 46). Ο Βάλτερ Πούχνερ, το ποιητικό αντηχείο του οποίου «ενδημεί» στον εσωτερικό ουρανό της Κυμοθόη, αφοπλίζει γράφοντας για την ομορφιά: «Μια αλήθεια, πιο αληθινή από την αλήθεια είναι η ομορφιά. Η ομορφιά έχει πάντα δίκαιο, το ήθος της ομορφιάς, του φωτός ο νόμος. Νόμοι φωτεινοί του ωραίου, τον κόσμο κυβερνούν και τις ψυχές συγκινούν και βάζουν άλλη τάξη στα πράγματα. Αλήθεια ανίκητη, δικαιώνεται δίχως να δικαιολογηθεί, δίχως να δέχεται την αντιλογία, δύναμη φυσική, δεκτή από όλους, όπως το βλέμμα της γυναίκας». Ομορφιά βλέπει η ποιήτρια και στους ανθρώπους του μόχθου: «Άξια είναι η παλάμη του μόχθου […] Δόξα, δόξα στην αγία παλάμη του μόχθου» (σ. 60) ανακράζει στο τελευταίο μέρος του ΕΡΩ. Υμνεί, η Κυμοθόη, τους «Αναθρεμμένους μες στο Αίμα» ανθρώπους, τους Κορυφαίους του Πόνου, για να θυμηθώ την Αιολική Γη του Βενέζη και τις γυναίκες των κοντραμπατζήδων, των εθνικών ηρώων που μετέφεραν πολεμοφόδια από την Ελλάδα στους ορεινούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας. Οι θρυλικές αυτές γυναίκες, περίμεναν τη μεγάλη ώρα του φόνου, το ενδεχόμενο δηλαδή να σκοτωθεί ο άντρας ή ο γιος τους για να υψωθούν μαζί με εκείνους στη σφαίρα της Αθανασίας. Μια ηρωική σφαγή, φίλες και φίλοι, δε συνιστά και η αναμέτρηση με τα δεινά του καθημερινού βίου; «Καλημέρα, λες. Καλημέρα, σου λένε και η σφαγή συνεχίζεται», γράφει ο Τάσος Λειβαδίτης, ενώ η Κυμοθόη απελπισμένα στο «ΟΙ ΑΛΛΟΙ» αναφωνεί: «Εχθές αλίμονο ήμουν αθώα και τώρα τρέμω στου χρόνου το σφαγείο» (σ. 43).
Η Νότα Κυμοθόη, φίλες και φίλοι, είναι το «Αρχέτυπο Ποίημα!» (σ. 36). Ξέρει ότι οι «λέξεις της Ποίησης πηγαίνουν παντού» (σ. 33). Είναι αποτέλεσμα της «Πρώτης Αρχής του Πρώτου Αιτίου» (σ. 63). Κινείται από «Αίτιον ποιητικόν», όπως η βραβευμένη από την Ακαδημία Αθηνών ποιήτρια, Χρύσα Κοντογεωργοπούλου στο ομώνυμο ποίημά της: «Ποιητικόν το αίτιον λοιπόν…μετά τη διάγνωση αγάπησα ακόμη περισσότερο την Ποίηση, και είπα να σπάσω τους καθρέφτες· άφησα τα είδωλα της λίμνης κι αγάπησα το σκότος του να κοιτάς κατάματα το Φως· εγκατέλειψα τις ανακλάσεις κι αφέθηκα στη σωτηρία των πνιγμών». Δεν ξέρω, αν στα εφτά μέρη του Ερώ –εφτά όσες και οι νότες της μουσικής, σύμφωνα με την εύστοχη παρατήρηση του Παναγιώτη Μητροπέτρου– η ιστορία γίνεται ηδονή, αυτό που είναι βέβαιο, φίλες και φίλοι, είναι ότι η ποιήτρια των «ηδονοστάλακτων ρόδων» (σ. 48) είναι σώμα, όπως ακριβώς και ο Καβάφης: «έγινα όλη σώμα για σένα» (σ. 42), γράφει η Κυμοθόη στο «ΟΙ ΑΛΛΟΙ». Όχι όμως σώμα βαρύ, για να κρατηθεί ψηλά στους αγέρηδες. Σώμα σύνεργο της ψυχής. Όπως το σώμα στον Σολωμό ή το «πολύαθλον σώμα» της ασκητικής ορθοδοξίας. Την ποίησή της Κυμοθόη εξουσιάζει σε μεγάλο βαθμό ένας αμυντικός λυρισμός. Η επίθεση είναι τ’ όραμα.
Ξέρετε, κυρίες και κύριοι, πού ταυτίζεται η Κυμοθόη με τον Αλεξανδρινό; Στον Χριστό. Στο ποίημα Μύρης Αλέξάνδρεια του 340 μ. Χ ο Μύρης «είχε την τελευταία μέρα που έζησε στα χείλη του διαρκώς τ’ όνομα του Χριστού, στα χέρια του βαστούσ’ έναν σταυρό», κι ο Κλέων στο «Ιγνατίου Τάφος» πέθανε σαν Ιγνάτιος «μες στη γαλήνη και μες στην ασφάλεια του Χριστού», καθώς κι «ο βασιλεύς κυρ Μανουήλ Κομνηνός» στο ποίημα «Μανουήλ Κομνηνός» και τελικά και ο ίδιος ο Καβάφης. Είναι γνωστό πως ο Καβάφης λίγο πριν πεθάνει δέχτηκε πρόθυμα να μεταλάβει. Το αναφέρει ο Λεοντής στον Ταχυδρόμο στις 22 Ιουνίου 1933, ενώ το επιβεβαιώνει προφορικά κι ο Γιώργος Παπουτσάκης, στενός φίλος του Καβάφη, που ήταν κοντά του εκείνη τη στιγμή. Κυμοθόη και Καβάφης ανεβαίνουν αντικριστά τον Γολγοθά της Ποιήσεως πιστεύοντας «ΣΤΟΝ ΕΜΨΥΧΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΝ» (σ. 62), όπως γράφει η ποιήτρια στο «ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ»· Προσδοκώντας Ανάσταση νεκρών και Ζωή του Μέλλοντος Αιώνος. Κανείς σας, αλήθεια, δεν τους είδε, μες στο αγριεμένο πλήθος, να φωνάζουν την κρίσιμη στιγμή: «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν;». Κυμοθόη Νότα, ΚΑΛΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ.
(*Ο Ηλίας Στόφυλας είναι Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας υποψήφιος του ΕΚΠΑ και η κριτική του αυτή είναι η ομιλία του για την παρουσίαση του βιβλίου ΕΡΩ της Νότας Κυμοθόη στον Πολυχώρο των εκδόσεων Όστρια, Χέυδεν 3 Πεδίον Άρεως, στις 23 Οκτωβρίου 2023, στην Αθήνα)
18 Οκτωβρίου, 2023
Νότα Κυμοθόη "Παρουσίαση βιβλίων " Ποίηση
20 Μαρτίου, 2022
Νότα Κυμοθόη " Εγκυκλοπαίδεια Αμφικτυονίας Ελληνισμού 2021"
Νότα Κυμοθόη
Η Αμφικτυονία Ελληνισμού συνεχίζοντας το επίπονο καισπουδαίο της έργο, εξέδωσε τον τρίτο τόμο 2021. Σε αυτόν περιλαμβάνεται βιβλιογραφία κι εργογραφίατης Εικαστικού και Λογοτέχνιδος Νότας Κυμοθόη.Στο μέρος ΖΩΓΡΑΦΟΙ, σελίδες 514 και 515 περιλαμβάνεται ένα μικρό βιογραφικό, ένα μέρος Δοκιμίου του βιβλίου της "Το λ των λέξεων και του Λόγου" Δοκίμια, εκδόσεις Οι Αινιάνες 2017 και τέσσερα εικαστικά έργα ζωγραφικής της.που αποτελεί εργαλείο εργασίας για μαθητές, φοιτητές και μελετητές τουέργου και της ζωής των σύγχρονων λογοτεχνών και ζωγράφων της εποχής μας.Όλοι όσοι εργάστηκαν για την έκδοσή του είναι αξιόλογοι. Συγχαρητήρια σε όλους!Ιδιαίτερα στον Πρόεδρο και το Δ.Σ. τηςΑμφικτυονίας αλλά και στον εκδότη και σε όλους όσους επιμελήθηκαν αυτήν τηνέκδοση!του τόμου αυτού, καθώς και για το Δίπλωμαπου μου έστειλαν, για τη συμμετοχή μου!Οι επόμενες γενεές θα ευγνωμονούν για όληαυτήν τη γνώση οπού συμπεριλαμβάνεταιστις σελίδες του.Καλή ανάγνωση σε όλους και καλή συνέχειαμε δύναμη κι αισιοδοξία στο έργο όλων μαςκαι της Αμφικτυονίας Ελληνισμού οπούενώνει την ανθρωπότητα με αρετές κι αξίεςαιώνιες!Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός
02 Ιανουαρίου, 2021
Νότα Κυμοθόη "Η Φύση ξέρει το δρόμο"
19 Μαΐου, 2020
Νότα Κυμοθόη "Ο Covid-19 ψεκάζει παγκοσμιοποίηση;"
Νότα Κυμοθόη
"Ο Covid-19 ψεκάζει παγκοσμιοποίηση;"
26 Νοεμβρίου, 2019
Νότα Κυμοθόη"ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ" Αμφικτυονία Ελληνισμού 2019
Αμφικτυονία Ελληνισμού 2019
14 Ιουνίου, 2019
Νότα Κυμοθόη "Οι Λοκροί της αρχαίας Ελάτειας" Δοκίμιο
Νότα Κυμοθόη "Οι Λοκροί της αρχαίας Ελάτειας" Δοκίμιο© Nότα Κυμοθόη
30 Μαρτίου, 2019
Νότα Κυμοθόη "Μικρές ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια" Δοκίμιο
"Μικρές ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια"
Δοκίμιο
ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ, ΜΗΤΕΡΑ 9 ΜΟΥΣΩΝ, ΛΕΒΑΔΕΙΑ, ΒΟΙΩΤΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΒΑΔΕΙΑ :ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
(5 Οκτωρβρίου 2015)
θυμίαμα λίβανον
Μνημοσύνην καλέω, Ζηνὸς σύλλεκτρον, ἄνασσαν,
ἣ Μούσας τέκνωσ' ἱεράς, ὁσίας, λιγυφώνους,
ἐκτὸς ἐοῦσα κακῆς λήθης βλαψίφρονος αἰεί,
πάντα νόον συνέχουσα βροτῶν ψυχαῖσι σύνοικον,
εὐδύνατον κρατερὸν θνητῶν αὔξουσα λογισμόν,
ἡδυτάτη, φιλάγρυπνος ὑπομνήσκουσά τε πάντα,
ὧν ἂν ἕκαστος ἀεὶ στέρνοις γνώμην κατάθηται,
οὔτι παρεκβαίνουσ', ἐπεγείρουσα φρένα πᾶσιν.
ἀλλά, μάκαιρα θεά, μύσταις μνήμην ἐπέγειρε
εὐιέρου τελετῆς, λήθην δ' ἀπὸ τῶν δ' ἀπόπεμπε.
Με φως και αγάπη
Νότα Κυμοθόη
Artnotakymothoe©Nότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη©Nότα Κυμοθόη
ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ, ΕΛΛΑΔΑ: ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ © Nota Kimothoi
Φωτογραφία Νότα Κυμοθόη© Nότα Κυμοθόη (ανάρτηση 4 Οκτώβρη 2015 στο Google plus)
"Ηλιακο ρολόι" χτισμένο σε τοίχο, ολοσχερής καταστροφή και "διάσωση" για να έρθει όλη η αλήθεια στο φως, όπως θέλει κι ο Θεός της αλήθειας τους φωτός! Ευχαριστούμε
Με φως και αγάπη
Νότα Κυμοθόη
Artnotakymothoe©Nότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη©Nότα Κυμοθόη
(ανάρτηση στις 15 Οκτώβρη 2015 στο Google plus)
Νότα Κυμοθόη©Nότα Κυμοθόη
(αναρτήθηκε 15 Οκτωβρίου 2015 στο LEVADIA VIOTIAS, GREECE ggogle plus)
Νότα Κυμοθόη©Nότα Κυμοθόη
ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ!
Παράσταση από ερυθρόμορφη πυξίσα , 430-425 π.Χ., που βρίσκεται στο Ἀρχαιολογικό Μουσείο της Θήβας, στη Βοιωτία, Ελλάς
ΗΡΑ ΘΥΛΑΖΟΥΣΑ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ, ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΙΡΙΣ:
Ο Κρίνος, ως θεϊκό φυτό, από την αρχαία Ελλάδα!
Νότα Κυμοθόη©Nότα Κυμοθόη
Η ΘΕΑ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ:ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
ΚΡΙΟΦΟΡΟΣ ΕΡΜΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΗΒΑ, ΒΟΙΩΤΙΑΣ, 450 π. Χ.
Με φως και αγάπη
Νότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη©Nότα Κυμοθόη
ΑΠΟΛΛΩΝ ΜΑΝΤΙΚΛΟΥ 700 π.Χ.-675 π. Χ..ΟΡΕΙΧΑΛΚΙΝΟ ΜΕ ΒΟΙΩΤΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ!!!Πως βρέθηκε από τη ΘΗΒΑ της ΒΟΙΩΤΙΑΣ, στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστόνης;
Μόνον οι γνήσιοι μελετητές κι ερευνητές, δίνουν απαντήσεις! Οι όσοι σιωπούν, είναι συμμέτοχοι της "απάτης" και της "κλοπής" των "ιερών κι οσίων" του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, οπού θα έρθει ώρα και η όλη αλήθεια θα φανερωθεί!!!
Με φως και αγάπη
Νότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη©Nότα Κυμοθόη
ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΡΩΜΗΣ: ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΠΛΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ: 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1957 ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ 2 ΣΥΝΘΗΚΕΣ:
1)ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΟΚ(ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ) και
2)ΕΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΕΥΡΑΤΟΜ) ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΚΑΧ
( ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΘΡΑΚΑ ΧΑΛΥΒΑ) ΠΟΥ ΑΝΑΝΕΩΘΗΚΕ ΤΟ 2002 ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΕΝΝΙΑΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΙ ΕΝΙΑΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΤΗΣ Ε.Ε.(ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ), ΟΠΩς ΕΓΙΝΕ!!!
Τα πρώτα κράτη που είχαν υπογράψει την ΕΚΑΧ ήταν: Βέλγιο, Γερμανία, Ολανδία, Λουξεμβούργο, Γαλλία και Ιταλία.( Έτσι απλά για να μη ξεχνιόμαστε)...
Ποιος ο ρόλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος σε όλη αυτή την οικονομική Συμφωνία των 2 Συνθηκών της Ρώμης το 1957;
Γιατί όλ΄ αυτά τα χρόνια επικρατεί σκοταδισμός και καταστροφή του ελληνικού πνεύματος και της ελληνικής παιδείας; Τι συμφώνησαν;
Ο Δίας ως ταύρος, μοιάζει να είναι οικείος, να είναι ο κοινός πολιτισμικός τόπος, για όλους τους λαούς της Μεσογείου. Ο Δίας Ιερός ταύρος-Θεός, όπως ακριβώς αυτός που σήκωσε στην πλάτη του την Ευρώπη, μεταφέροντάς την με αυτό τον υπερρεαλιστικό τρόπο πάνω από τη Μεσόγειο.
Είναι απλά ένας συμβολισμός ή κρύβει και κάτι άλλο;
ΣΚΡΙΠΟΥ, ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, ΒΟΙΩΤΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ:
Νότα Κυμοθόη©Nότα Κυμοθόη
Με φως και αγάπη
Νότα Κυμοθόη
ΧΑΙΡΩΝΕΙΑ ΒΟΙΩΤΙΑΣ, ΕΛΛΑΔΑ/HERONIA VIOTIAS, GREECE
Γράφει η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
(ανάρτηση 4 Οκτώβρη 2015 στο Google plus)
Με φως και αγάπη
Νότα Κυμοθόη
Artnotakymothoe©Nότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη©Nότα Κυμοθόη
ΈΡΚΥΝΑ, ΛΕΒΑΔΕΙΑ ΒΟΙΩΤΙΑΣ, ΕΛΛΑΔΑ:Γράφει η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
εικόνα: 4 Οκτώβρη 2015
Ποτάμι Έρκυνα, Λειβαδιά Βοιωτίας, Ελλάδα, Ευρώπη
Ένα ιστορικό ποτάμι συνδεδεμένο με πολλές ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια...
Με φως και αγάπη
Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός
Photography art and writer Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη