ΕΥΧΗ

Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάδα για την οικουμένη. Βόλφγκανγκ Γκαίτε (Γερμανός ποιητής και φιλόσοφος 1749-1832)

23 Μαΐου, 2016

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΕΛΩΝΑΣ"

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΕΛΩΝΑΣ"

Η χελώνα της Αίγινας για ν΄απεικονιστεί ως νόμισμα σημαίνει πως στο νησί οι χελώνες είχαν την τιμητική τους εκείνη την εποχή, δηλαδή αφθονούσαν!!! Έτσι λοιπόν το πρώτο νόμισμα που κόπηκε ήταν η "χελώνα". Μπορούμε να μάθουμε περισσότερα γι΄αυτό, αν επισκεφτούμε το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών!!! Αλλά η αλήθεια της απεικόνισης έχει να κάνει με τη δύναμη της ελληνικής ναυπηγικής και ας μην αγνοούμε την ελληνική πόλη Ναύκρατις, στην αρχαία Αίγυπτο... Αλλά να δούμε την όλη αλήθεια της ελληνικής δύναμης των ελληνικών πλοίων με κουπιά και πανιά και το σπουδαίο ρόλο που είχαν παίξει οι κάτοικοι-σπουδαίοι ναυτικοί της Αίγινας...
Η "Αργώ" τι σχέση είχε με την Αίγινα; Ποια ήταν η σχέση της αρχαίας Κολχίδας και του 1ου αρχαίου νομίσματος της "χελώνας" με την πόλη αυτή; 
Η αλήθεια είναι αυτή που ξέρουμε ή μήπως έχει σκεπαστεί με τρόπο καπηλείας από "θρησκευτικοπολιτική" προπαγάνδα που μέχρι ημερών μας δεν αφήνουν με βίαιο τρόπο να βγει στο φως η αληθινή έρευνα των ιστορικών αρχείων; Μήπως αν εξεταστεί η σχέση της Ρωσίας με τη Γαλλία, τότε όπου στολίστηκαν στη Ρωσία τα παλάτια με τέχνη γαλλική, βρούμε άκρη; Γιατί στην αρχαιότητα κι αυτήν την εποχή που αναφέρεται η ελληνική εμπορική δύναμη, όλα σχεδόν τα λιμάνια της στην Μεσόγειο θάλασσα ήταν καθαρά ελληνικά λιμάνια με πολύ μεγάλη οικονομική δύναμη και στην ναυπηγική τέχνη αλλά και στο εμπόριο.
Τι σχέση έχει η αρχαία πόλη "Αρκάιμ" στη Ρωσία και τι σχέση έχει η Αίγινα με τις άλλες ελληνικές πόλεις στην αρχαία Ιωλκό αλλά και στα λιμάνια τους Ευξείνου Πόντου, όπου ήταν οι ανθηρές αρχαίες ελληνικές πόλεις;


Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Στο Πάριο χρονικό, που βρίσκεται στο Μουσείο της Αστυπάλαιας *, είχα αναφέρει γι΄αυτό παλιότερα περί το 2008 σε μια ομιλία μου τότε, διαβάζουμε :{ΑΦ’ ΟΥ Φ[ΕΙ]ΔΩΝ Ο ΑΡΓΕΙΟΣ ΕΔΗΜΕΥΣ[Ε ΤΑ] ΜΕΤ[ΡΑ ΚΑΙ ΣΤ]ΑΘΜΑ ΚΑΤΕΣΚΕΥΑΣΕ ΚΑΙΝΟΜΙΣΜΑ ΑΡΓΥΡΟΥΝ ΕΝ ΑΙΓΙΝΗι ΕΠΟΙΗΣΕΝ, ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ ΩΝ ΑΦ’ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ, ΕΤΗ ΓΗΔΔ-ΔΙ, ΒΑΣΙΛΕΥΟΝΤΟΣ ΑΘΗΝΩΝ [ΦΕΡΕΚΛ]ΕΙΟΥΣ… που σημαίνει " Όταν ο Φείδων ο Αργείος  κοινοποίησε τα μέτρα και τα  σταθμά  και κατασκεύασε αργυρό νόμισμα στην Αίγινα, έγινε  11ος από τον Ηρακλή, έτος ΓΗΔΔΔΙ = 631, όταν ο Φερέκλειος βασίλευε στην Αθήνα..."


Αυτή είναι ίσως η παλαιότερη καταγραφή για  τη "χελώνα" της Αίγινας που πιστοποιεί  ιστορικά, ότι υπήρξε χρονολογικά το πρώτο ελληνικό αλλά κι ευρωπαϊκό ταυτόχρονα  κερματόμορφο νόμισμα   Ουσιαστικά όμως αφορά ένα νομισματικό σύστημα μέτρων και σταθμών με τις υποδιαιρέσεις του που έπαιξε σημαντικό ιστορικό ρόλο στην ανάπτυξη του εμπορίου στην αρχαία εκείνη εποχή για όλον τον γνωστό τότε, ιστορικά, κόσμο της εποχής. Αναφορές εύρεσης υπάρχουν στην Ιλλυρία ώς την Αίγυπτο κι από την Ισπανία ως την Μαύρη Θάλασσα ή Κριμαία, όπου ήταν επίσημο νόμισμα για τις εμπορικές συναλλαγές. Ήταν δηλαδή εκείνη την εποχή το πρώτο ευρωπαϊκό "κοινό" νόμισμα, γιατί η Αίγινα που ανήκε στον Πειραιά διεξήγαγε το εμπόριο και φυσικά και τα άλλα εμπορικά ελληνικά λιμάνια, που μετέφεραν ελληνικά προϊόντα στις βόρειες θάλασσες κι αυτές τις πόλεις της Μεσογείου.  







Η "χελώνα" ή "Αιγινήτικος στατήρας", από την μία πλευρά είχε το έμβλημα της θαλάσσιας χελώνας, σύμβολο της Αφροδίτης και προστάτιδας για τους ναυτικούς στα ταξίδια και το θαλασσινό εμπόριο.  Το βάρος ήταν 13 περίπου γραμμάρια καθαρού αργύρου κι από την άλλη πλευρά το "έγκοιλο", σύμβολο που παριστάνει σε απλή σχηματική μορφή, άνθρωπο που βαδίζει και όλη αυτή η παράσταση φανερώνει το πρωτοποριακό ελληνικό Πνεύμα και στο χώρο της τέχνης.
Ας δούμε τα νομίσματα κι ας κατανοήσουμε την μεγάλη "φίμωση" του αρχαίου ελληνικού Πνεύματος που τόσο πολύ πολεμήθηκε από όσους έχτισαν πάνω στους αρχαίους ελληνικούς ναούς, χριστιανικές εκκλησίες, με νομίσματα από τα αρχαία ελληνικά ιερά και θησαυροφυλάκια σε μια μακροχρόνια ληστεία και αγυρτεία στο όνομα του Θεού...
Κι επειδή η αλήθεια θα λάμψει παγκοσμίως, σήμερα λοιπόν, όπου έχουν κηρύξει αυτήν την ημέρα ως ημέρα παγκόσμιας προστασίας της χελώνας, είπα ν΄αναρτήσω αυτήν την όλη αλήθεια για να ξυπνήσουν οι τυφλούμπες των όσων λένε πως ...προστατεύουν τα ιερά και όσια των Ελλήνων!!!
{*H Αστυπάλαια (ή Αστροπαλιά) είναι νησί του Αιγαίου και ανήκει διοικητικά στα Δωδεκάνησα. Εκεί λοιπόν γράφει αυτό το ρητό}

© Nότα Κυμοθόη 

03 Μαΐου, 2016

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΙΚΟ ΠΑΣΧΑ":ΔΟΚΙΜΙΟ


εικόνα:φωτογραφία Νότα Κυμοθόη

 ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΙΚΟ ΠΑΣΧΑ 
ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

Η Ρούμελη γιορτάζει με ιδιαίτερη ζέση το Πάσχα, που για τους περισσότερους σημαίνει σουβλιστό αρνί, γλέντι και καλή παρέα με κρασί σε λάκκους με πολλούς μαζί.
Έτσι από τη μεγάλη εβδομάδα βρίσκουν τις παρέες που θα ψήσουν μαζί και σαν καλοί χριστιανοί...ξεχωρίζουν εκείνους που δεν συμπαθούν σαν παρέα...

Αλλά αυτό είναι το Πάσχα; Διαχωρισμός; Μικρότητες;

Το Πάσχα είναι Αγάπη και συμφιλίωση!!! Είναι μια ημέρα, όπου οι άνθρωποι παραμερίζουν τις έχθρες του "εγώ" και της "ατομικότητας" που δημιουργεί αντιπάθειες κι ενώνονται με την Αγάπη του Θεού και γιορτάζουν μαζί και με αγάπη πραγματική αγκαλιάζοντας τον συνάνθρωπο, γείτονα, συγγενή, γνωστό και τον κάνουν "φίλο" εν Χριστώ αδερφό!
Για εμένα αυτό είναι Πάσχα κι όχι αυτό, όπου γίνεται έτσι όπως γίνεται στο μεγαλύτερο μέρος της σημερινής Ρούμελης...δίχως θεία λαμπρότητα, αλλά απλά σαν γιορτή για...φαγητό και πιοτό κι επίδειξη...

Στην Λιβαδειά έχει καθιερωθεί ο Δήμος να προσφέρει Πασχαλιάτικο γεύμα σε όλους τους περαστικούς!!!
εικόνα:φωτογραφία από το internet

Δεν έτυχε ποτέ να γιορτάσω Πάσχα στη Λιβαδειά, αλλά όσοι έχουν παρευρεθεί μιλάνε για την γιορτή που κάνει ο Δήμος για να προσελκύσει τουρίστες!..

Υπάρχει ένα παραδοσιακό έθιμο, στη Ρούμελη το οποίο κρατάνε ακόμα και με έχει πολύ ενθουσιάσει η παράδοση αυτή η οποία αποτελεί τελετουργικό για όσους ξέρουν...
Θυμάμαι τον πατέρα μου, σε άλλη περιοχή της Ρούμελης, όχι στη Λιβαδειά, που έκανε το ίδιο. Το σπίτι μας την ημέρα αυτή ήταν γιορτή και χώρος φιλοξενίας για όλους τους περαστικούς. Πίτες, αυγά κόκκινα, κοκορέτσι και κρασί ως να βγει το αρνί από τη σούβλα...Κι ο πατέρας ετοίμαζε το λάκκο με ιεροτελεστία...

Από το Μ. Σάββατο ετοιμάζουν το χώρο όπου θα γίνει το ψήσιμο των αρνιών ή κατσικιών ο γνωστός "λάκκος" της Λαμπρής Ημέρας του Πάσχα. Ο γεροντότερος μετά την Ανάσταση (ο πατέρας μου, που πίστευε πολύ στο Θεό-δεν είχαμε παππού) και το πέρας της θείας λειτουργίας, μετά το μεσονύχτι και προς τα χαράματα, με τη λαμπάδα του ανέσπερου φωτός, αφού κάνει το σημείο του σταυρού, ανάβει τη φωτιά στο λάκκο. Εκεί έχουν τοποθετηθεί κληματόβεργες κυρίως. Κι αφού γίνει καλή θράκα και καταβρεχτεί για να χωνέψουν οι φωτιές, ισιώνουν τη θράκα και τοποθετούν τις σούβλες με τ΄αρνιά ή κατσίκια, ένας-ένας από τη γειτονιά που έρχονταν, γιατί γνώριζαν...
εικόνα:φωτογραφία από το internet

Κοντά στο λάκκο κι έξω στο δρόμο ή στην πλατεία στρώνουν τραπέζια με λευκά τραπεζομάντηλλα και τοποθετούν επάνω το πασχαλινό ψωμί, τα κόκκινα αυγά, τις πίτες (χορτόπιτες, τυρόπιτες ή μακαρονόπιτες), τυρί και άφθονο κρασί. Από τους λάκκους πάντα περνούσαν πλανώδιοι που έπαιζαν κλαρίνο και νταούλι σε ρυθμούς και ήχους ρουμελιώτικων παραδοσιακών τραγουδιών. Αφού είχε ψηθεί το κοκορέτσι άρχιζαν με αυτό και λίγο-λίγο από το μικρό αρνάκι που έβαζαν για να φάνε όλοι μαζί εκεί στο λάκκο (κάθε χρόνο ο καθένας κρατώντας τη σειρά προσφοράς για την Αγάπη). Έφευγαν από το λάκκο χωρτάτοι και ίσα που προλάβαιναν για να μαζέψουν τα σουβλιστά-ψητά από το λάκκο, για΄τι χτυπούσε η καμπάνα της Αγάπης...
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Με αγάπη και φως
Νότα Κυμοθόη

© Νότα Κυμοθόη