Νότα Κυμοθόη "Παγκόσμια Ημέρα Μητέρας" Ζωγραφική

 

Νότα Κυμοθόη "Παγκόσμια Ημέρα Μητέρας" Ζωγραφική

  Με ευγνωμοσύνη στο Θεό, για το Δώρο της γέννησής μου και το Δώρο να γίνω Μητέρα. Ευγνωμονώ την δύναμη "Μητέρα" την σημερινή ημέρα, οπού έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Μητέρας. Στην πλαϊνή φωτογραφία, είναι ένα Εικαστικό Έργο Ζωγραφικής μου, ελαιογραφία σε καμβά, οπού δημιούργησα πριν πολλά χρόνια, μετά από ένα θαυμαστό γεγονός που είχαμε στην οικογένειά μου.

  Η Μητέρα αποτελεί Δύναμη και συνδετικό κρίκο ζωής για τη συνέχεια της ζωής στην ανθρώπινη κοινωνία. Εάν η Μητέρα δεν θέλει η ζωή δεν συνεχίζεται. Ευγνωμονώ το μέγα αυτό Δώρο της γέννησής μου από την μητέρα μου κι ευγνωμονώ το Θεό για το Δώρο της Μητρότητας ν΄ αποκτήσω παιδιά. Ευγνωμονώ την έλευση των παιδιών μου που μου έδωσαν αυτήν τη μεγάλη χαρά να γίνω μητέρα. Έτη πολλά σε όλες τις μητέρες της ανθρωπότητας. 

     Ο μακαρίτης ο πατέρας μου, γλίτωσε από το εγκεφαλικό, διασωληνωμένος στο νοσοκομείο, όταν είδε στην πόρτα την νεκρή μητέρα του στο πρόσωπο της Παναγίας και τραβώντας τα σωληνάκια από τα χέρια του, σηκώθηκε να την αγκαλιάσει. Τότε όλο το αίμα που είχε συγκεντρωθεί στον εγκέφαλό του χύθηκε όλο, σκορπίστηκε σε όλο το δωμάτιο και γλίτωσε το θάνατο, στον οποίο τον είχαν καταδικάσει οι γιατροί, δίνοντάς του μόνον 3 ώρες ζωής. Ο πατέρας μου έζησε μετά από αυτό το γεγονός 7 χρόνια κι αποκοιμήθηκε την παραμονή του 15Αύγουστου την ώρα οπού χτυπούσαν τα σήμαντρα για την Κοίμηση της Θεοτόκου!

    Ευγνωμονώ την Αγία Μάνα Παναγιά την Μαρία Θεοτόκο! Εμπνευσμένη από την ως άνω οικογενειακή κατάσταση ζωγράφισα το Εικαστικό Έργο με θέμα την Παναγία Ελεούσα. Ευγνωμονώ!..

      Ευγνωμονώ όλες τις αρχαίες Ελληνίδες προγιαγιάδες μου. Ευγνωμονώ την γιαγιά μου που γέννησε τον πατέρα μου, τη γιαγιά μου που γέννησε τη μητέρα μου και την μητέρα μου οπού με έφερε στο φως της οικουμένης. Ευγνωμονώ για τη σημερινή ημέρα οπού οι μητέρες των ανθρώπων όλων τιμούνται από την ανθρώπινη κοινωνία παγκοσμίως. Χρόνια πολλά Μητέρες όλων των ανθρώπων!!!

     Στην αρχαία Ελλάδα την Άνοιξη λάτρευαν τη Μεγάλη Μητέρα Θεά, τη Γαία, μητέρα θεών κι ανθρώπων (εικόνα παραπλεύρως). Η Μεγάλη Μητέρα Θεά είχε σύζυγό της τον Ουρανό κι ήταν Μητέρα θεών κι ανθρώπων. Η λατρεία αυτή αντικαταστάθηκε αργότερα με λατρεία της κόρης της Ρέας, γυναίκας του Κρόνου και μητέρας του Δία. Γέννησε με τοκετό κι ανάθρεψε τα παιδιά της με το γάλα της. Η θεά Ρέα αντικαταστάθηκε στην πορεία με την κόρη της Δαμήτερ ( Γαμήτερα) ή Δήμητρα που γέννησε με τον Δία την Περσεφόνη. Το ισχυρό αρχέτυπο της αρχαίας Θεάς Γαίας οπού υπάρχει μέσα στη Θεά Δήμητρα και σε κάθε γυναίκα αποτελεί το μητρικό ένστικτο για να φέρει η γυναίκα στον κόσμο το δικό της τέκνο. 

     Στην αρχαία Αίγυπτο λατρευόταν η Ίσις ως Μεγάλη Μητέρα Θεά. Αλλά και η Κυβέλη στην Μικρά Ασία (συνεχίζεται)...

Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός

Νότα Κυμοθόη "Γυάρος, το νησί της φρίκης" Δοκίμιο

 

Νότα Κυμοθόη 

"Γυάρος, το νησί της φρίκης"

    Η χώρα Ελλάδα διήλθε μέσα από θλιβερά ιστορικά γεγονότα, τα οποία έπαιξαν και παίζουν το ρόλο τους στην πορεία επιβίωσης κι ανάπτυξης των Ελλήνων κι Ελληνίδων. Στο Αιγαίο πέλαγος υπάρχει το νησί Γυάρος, ένας τόπος όπου η φρίκη έχει θρονιαστεί σε κάθε βραχάκι της και σε κάθε κουκίδα χώματος. Ανήκει στις Κυκλάδες και βρίσκεται ανάμεσα Σύρου, Άνδρου και Τζιάς (Κέας). Ένας τόπος μαρτυρίου επί 7ετούς Χούντας στην Ελλάδα. Ένας τόπος εξορίας και βασανισμού ανθρώπων από ανθρώπους της εξουσίας. Η ιστορία καταγράφει πως κι επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν τόπος εξορίας και φυλάκισης ανθρώπων. 

       Στην αρχαιότητα το νησί αυτό των Κυκλάδων ήταν νησί ψαράδων και υπήρχαν αρχαία ιερά λατρείας της Θεάς Αφροδίτης σύμφωνα με μια επιγραφή (IG XII,5 651) που βρέθηκε καθώς και χάλκινα νομίσματα (300-200 π.Χ.) των Γυαρίων με μορφές απεικόνισης και της Θεάς Αρτέμιδος και του Περσέα. Επιγραφές από την Παλαιόπολη της Άνδρου και από την Σύρο, μας πληροφορούν για Δήμο Γυαρίων στην αρχαιότητα. Καταγράφει και ο Πλούταρχος κάνοντας αναφορά στον οικισμό ψαράδων αλλά και ο Λουκιανός αναφέρει πως ζουν αλιείς κοχυλιών. 

        Το 1947 η τότε Βασιλευομένη Δημοκρατία κι 7κέφαλη Κυβέρνηση της Ελλάδας (1947-1948), δίνουν διαταγή να χτίσουν οι εξόριστοι της Γυάρου, φυλακές. Σε αυτές εργάστηκαν πολιτικοί και θρησκευτικοί κρατούμενοι. Η Γυάρος αποτέλεσε τόπο φυλάκισης κι εξορίας από το 1947 έως και το 1952 και από το 1955 έως το 1961.

       Στις 4 Μαϊου του έτους 1967, οι Απριλιανοί στρατιωτικοί βασανιστές της Χούντας, που κατέλαβαν με βία την εξουσία στην Ελλάδα στις 21 Απριλίου 1967, εκτόπισαν 6.000 ανθρώπους στη Γυάρο, με διαταγή του Οδυσσέα Αγγελή, τότε αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού (Γ.Ε.Σ.). Οι εξόριστοι ήταν Έλληνες με αριστερά φρονήματα, φακελωμένοι σε τοπικές κοινωνίες, συνδικαλιστές και φοιτητές με πολιτική δράση. Ταυτόχρονα με βία και στρατιωτικό νόμο διέλυσαν πάνω από 280 πολιτικές, πολιτιστικές, φοιτητικές οργανώσεις και τα στελέχη τους, αλλά και τα μέλη τους, τα έστελναν στη Γυάρο. Οι κατασχέσεις των αρχείων και των περιουσιακών στοιχείων τους, οδηγούσαν σε συνεχείς συλλήψεις ανθρώπων που είχαν σχέση μαζί τους, θεωρώντας τους όλους αντιστασιακούς, αντιφρονούντες κι επικίνδυνους. Η Γυάρος, από το 1967 έως το 1974 γέμισε από ανθρώπους, οι οποίοι υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια από την 7ετή Χούντα και δούλευαν μέσα στο λιοπύρι, σπάζοντας πέτρες, υπό την απειλή των στρατιωτικών και με την κάνη των όπλων στους κροτάφους τους. Ήταν Έλληνες από κάθε γωνιά της μαρτυρικής Ελλάδας. Έχτισαν επεκτάσεις στα κτίρια των φυλακών, του νοσοκομείου και του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού. Και στους πέντε όρμους του νησιού χτίστηκαν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το βραχονήσι διαμορφώθηκε με δρόμους, ειδικά κτίρια φυλακών, αποθήκες, μαγειρείο και κατοικίες φυλάκων ειδικών φρουρών και με πυροβολεία. 

      Μετά την πτώση της Χούντας η Γυάρος χρησιμοποιήθηκε ως τόπος και πεδίο βολής του πολεμικού ναυτικού, έως το 2000. Αλλά κάποιοι μετέφεραν εκεί γιδοπρόβατα, που τοποθέτησαν μέσα στα κτίρια ως στάβλους και τα κατέστρεψαν. 

     Η εικόνα παραπλεύρως είναι, από μια δημοσίευση του Ριζοσπάστη το 2003 και δείχνει πως το νεκροταφείο ποδοπατιέται ως βοσκότοπος των παρανόμως ευρισκομένων επάνω στο νησί.

       Κι ενώ το 1976 από τον οικονομικό έφορο της Σύρου είχε εκδοθεί Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής των ιδιωτών από τη Γυάρο, κάποιοι ποδοπατούσαν τον τόπο ως βοσκότοπο και φύλαγαν στις εγκαταστάσεις του ζωοτροφές.

      Το 2002 ολόκληρο το νησί της Γυάρου χαρακτηρίστηκε Ιστορικός Τόπος. 

     Αλλά κάποιος καταπατητής είχε φράξει τον 4ο όρμο , όπως δημόσια κατήγγειλε τότε ο Σύλλογος" Γυάρος-Ιστορική Μνήμη", ζητώντας να ξηλωθεί και η πινακίδα που είχε ο θρασύτατος καταπατητής αναρτήσει που έγραφε: «Μην καταστρέφετε το χώρο - κατοικείται - ευχαριστώ». Τελικά απομακρύνθηκε το 2003. 

     Η χρονική περίοδος με όλες τις αλλαγές που έγιναν στην Ελλάδα, αποχαρακτήρισε το 2011 τη Γυάρο από τόπο Ιστορικής Μνήμης και προωθείται ως νησί επενδύσεων για αιολικά πάρκα. 

      Οι εποχές αλλάζουν και το νησί της φρίκης, μετατρέπεται σε πλουτοπαραγωγική πηγή ενέργειας. 

Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός

(εικόνες από το διαδίκτυο)

Νότα Κυμοθόη "Η ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ του 1821"

 Νότα Κυμοθόη "Η ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ του 1821"

Το έγγραφο με την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης του 1821 με υπογραφή του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, πήγε και στα χέρια του οικουμενικού ορθοδόξου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και στα χέρια όλων των τότε Επισκόπων και Πατριαρχών. Λαμβάνοντας ο ορθόδοξος χριστιανός Γρηγόριος Ε΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης Ανατολής, τον Μάρτιο 1821 την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης που του έστειλε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, την καταδίκασε επίσημα. Την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης του 1821 την καταδίκασαν επίσημα και αφόρισαν την εξέγερση των Ελλήνων κι Ελληνίδων ο ίδιος μαζί με 14 ορθόδοξους χριστιανούς Επισκόπους και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Πολύκαρπος μαζί με 7 ορθόδοξους χριστιανούς Επισκόπους. Κι επειδή η αλήθεια αυτή είναι πολύ πικρή, οι Έλληνες οπλαρχηγοί κι όσοι μαζί τους συμφώνησαν, ορκίστηκαν και κήρυξαν την έναρξη της επανάστασης, δίχως να γνωρίζουν αυτήν την καταδίκη τους. Ο διχασμός όμως είχε γίνει και σερνόταν σαν φίδι κολοβό ανάμεσά τους. Είχε ξεκινήσει με την καταδίκη του Ρήγα Φεραίου Βελεστινλή, οραματιστή αυτής της επανάστασης. Οι Έλληνες οπλαρχηγοί του 1821 ήταν αποφασισμένοι και δεν γνώριζαν αυτήν την καταδικαστική απόφαση. Κι αυτό φάνηκε στην πορεία της επανάστασης, καθώς η ορθόδοξη εκκλησία δεν ήθελε να χάσει τα προνόμιά της. Φάνηκε στον εμφύλιο που ακολούθησε κατόπιν και στην καταδίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Γεωργίου Καραϊσκάκη αλλά και του Υψηλάντη. Φάνηκε στην καταδίκη των αγωνιστών ηρώων και στο μένος οπού είχαν εναντίον τους όσοι γύρευαν να επωφεληθούν οικονομικά αλλά και πολιτικά, εκείνη την εποχή. Φάνηκε στην καταδίκη και τη δολοφονία του Καποδίστρια. Ποιος ήταν αλήθεια ο Γρηγόριος ο Ε΄, που ενώ καταδίκασε την ελληνική επανάσταση και τον έκαναν στη συνέχεια άγιο; Από που καταγόταν;

Η ιστορία είναι καταγεγραμμένη και ας διδάξει όσους τη μελετούν κι έχουν πράγματι διάθεση και καθαρό νου, μακριά από φανατισμούς θρησκευτικούς και κομματικούς. Το ελληνικό Έθνος δεν έχει ελευθερωθεί Πνευματικά. Η αλήθεια στην εποχή του 2021, ακριβώς 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση του 1821, ας διδάξει, δίχως να κουκουλώνεται και δίχως να καλύπτεται από ψεύδη.

Η καταδίκη αυτή δεν αποτελεί καμιά Διπλωματία, παρά είναι μια πικρή αλήθεια, ιστορικών πράξεων, οπού οφείλουμε να εξετάσουμε ιστορικά την πορεία της και τις επιπτώσεις της στην πατρίδα μας. Ο Θεός, δεν αποτελεί κοσμική εξουσία κανενός και μήτε μπορεί να τον χρησιμοποιεί κανένας, για την κοσμική εξουσία του θρησκευτικού του θρόνου, καταδικάζοντας ανθρώπους και τον αγώνα τους για την Ελευθερία. Η Ελευθερία των ανθρώπων είναι πνευματικό αγαθό. Ο φανατισμός που χρησιμοποιείται στο όνομα του Θεού με τρομοκρατία, ας σταματήσει στην εποχή μας.

Η σκλαβωμένη Κύπρος τόσα χρόνια, ας διδάξει, γιατί σέρνεται κι εκεί μια καλά κρυμμένη αλήθεια πικρής ιστορίας, χιλιάδων ετών, όπου οι θρησκείες καταδυναστεύουν τον κόσμο.

Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός

writer Νότα Κυμοθόη ©Νότα Κυμοθόη

Copyright ®Νότα Κυμοθόη

(Η εικόνα είναι από το διαδίκτυο. Πατήστε επάνω και ζουμάροντας διαβάστε αυτά που γράφει)

Νότα Κυμοθόη "Ο ΘΟΥΡΙΟΣ" του Ρήγα Βελεστινλή

Νότα Κυμοθόη "Ο ΘΟΎΡΙΟΣ" του Ρήγα Βελεστινλή

Ο Έλληνας Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας ο Θεσσαλός ή ο Ρήγας Φεραίος (1757-1798). Ποιητής, Συγγραφέας, Πολιτικός, Στοχαστής κι επαναστάτης. Εθνομάρτυρας και πρόδρομος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ο ΘΟΥΡΙΟΣ αποτελεί ορμητικό Πατριωτικό Ύμνο πρώτο, εις τον ήχον ΜΙΑ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΜΕΓΑΛΗ.

[" Ως πότε, παλικάρια, να ζούμεν στα στενά,

μονάχοι, σαν λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;

Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,

να φεύγωμ΄ απ΄ τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;

Να χάνωμεν αδέρφια, Πατρίδα και γονείς,

τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;

Καλλιό ΄ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,

παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!

Τι σ΄ ωφελεί αν ζήσεις και είσαι στη σκλαβιά;

Στοχάσου πως σε ψένουν καθ΄ ώραν στη φωτιά.

Βεζύτρης, Δραγουμάνος, Αφέντης κι αν σταθείς,

ο Τύρανος αδίκως σε κάμει να χαθείς

δουλεύεις όλ΄ ημέρα σε ό,τι κι αν σε πει,

κι αυτός πασχίζει πάλιν το αίμα σου να πιει.

Ο Σούτζος κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής

Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέφτης είν΄ να ιδείς.

Ανδρείοι καπετάνιοι, παπάδες, λαϊκοί,

σκοτώθηκαν, κι αγάδες, με άδικον σπαθί

κι αμέτρητ΄ άλλοι τόσοι και Τούρκοι και Ρωμιοί

ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμιά 'φορμή.

Ελάτε μ΄ έναν ζήλον σε τούτον τον καιρόν,

να κάμωμεν τον όρκον επάνω στον Σταυρόν

συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν,

να βάλωμεν, εις όλα να δίδουν ορισμόν

οι Νόμοι να ν΄ ο πρώτος και μόνος οδηγός

και της Πατρίδος ένας να γένει αρχηγός

γιατί κι η αναρχία ομοιάζει την σκλαβιά

να ζούμε σα θηρία, ειν΄ πλιο σκληρή φωτιά.

Και τότε, με τα χέρια ψηλά στον ουρανόν,

ας πούμ΄ απ΄ την καρδιά μας ετούτα στον Θεόν.

-"Ω Βασιλεύ του Κόσμου, ορκίζομαι σε Σε

στην γνώμην των Τυράννων να μην ελθώ ποτέ!

Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ

εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.

Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,

για να τους αφανίσω, θε να ΄ναι σταθερός.

Πιστός εις την Πατίδα, συντρίβω τον ζυγόν,

αχώριστος για να ΄μαι υπό τον στρατηγόν.

Κι αν παραβώ τον όρκον, ν΄ αστράψ΄ ο Ουρανός

και να με κατακάψει, να γένω σαν καπνός."

Σ΄ Ανατολή και Δύση και Νότον και Βοριά

για την Πατρίδα όλοι να ΄χωμεν μια καρδιά

στην πίστιν του καθένας ελεύθερος να ζει,

στην δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί.

Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένοι και Ρωμιοί,

αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή,

για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί,

πως είμασθ΄ αντρειωμένοι, παντού να ξακουστεί.

Όσ΄ απ΄ την Τυραννίαν πήγαν στην ξενιτειά,

στον τόπον του καθένας ας έλθει τώρα πια

και όσοι του πολέμου την τέχνην αγρικούν,

εδώ ας τρέξουν όλοι, Τυράννους να νικούν

η Ρούμελη τους κράζει μ΄ αγκάλες ανοιχτές

τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές.

Ως πότ΄ οφφικιάλος σε ξένους βασιλείς;

Έλα να γίνεις στύλος δικής σου της φυλής.

Κάλλιο για την Πατρίδα κανένας να χαθεί,

ή να κρεμάσει φούντα για ξένον στο σπαθί.

Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πλιό εχθροί

αδέρφια μας θα γίνουν, ας είναι κι εθνικοί.

Μα όσοι θα τολμήσουν αντίκρυ να σταθούν,

εκείνοι και δικοί μας, δεν είναι, ας χαθούν.

Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά,

ως πότε στις σπηλιές σας κοιμάσθε σφαλιστά;

Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραετοί

κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννάτε μια ψυχή.

Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήστε για μια

και αίμα των Τυράννων ρουφείστε σα θεριά.

Του Σάβα και Δουνάβου αδέλφια χριστιανοί,

με τ΄ άρματα στο χέρι καθένας ας φανεί

το αίμα σας ας βράσει με δίκαιον θυμόν

μικροί, μεγάλ΄ ομώστε Τυράννου τον χαμόν.

Λεβέντες αντρειωμένοι Μαυροθαλασσινοί,

ο βάρβαρος ως πότε θε να σας τυραννεί;

Μη καρτερείτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,

χωθείτε στο μπογάζι μ' εμάς κι εσείς μαζί.

Δελφίνια της θαλάσσης, αδέρφια των νησιών,

σαν αστραπή χαθείτε, κτυπάτε τον εχθρόν.

Της Κρήτης και της Νύδρας θαλασσινά πουλιά

καιρός ειν΄ της Πατρίδος ν΄ ακούστε τη λαλιά.

Κι όσ΄ είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,

οι Νόμοι σας προστάζουν να βάλετε φωτιά.

Μ' εμάς κι εσείς, Μαλτέζοι, γενείτ΄ ένα κορμί

κατά της Τυραννίας ριχτείτε με ορμή.

Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,

ζητά την συνδρομήν σας με μητρικήν φωνή.

Τι στέκεις Πασβαντζόγλου, τόσον εκστατικός;

Τινάξου στο Μαλκάνι, φώλιασε σαν αητός

τους μπούφους και κοράκους καθόλου μη ψηφάς

με τον ραγιά ενώσου, αν θέλεις να νικάς.

Σιλίστρα και Μπραϊλα, Σμαήλι και Κιλί,

Μπενδέρι και Χοτίνι εσένα προσκαλεί

στρατεύματά σου στείλε κι εκείνα προσκυνούν

γιατί στην Τυραννίαν να ζήσουν δεν μπορούν.

Γκιουρτζή, πλιά μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν

τον Μπρούσια να μοιάσεις έχεις την αφορμήν.

Κι εσύ, που στο Χαλέπι ελεύθερα φρονείς,

πασιά, καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανείς

με τα στρατεύματά σου ευθύς να σηκωθείς,

στης Πόλης τα φερμάνια ποτέ να μη δοθείς.

Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,

δικόν σας έναν μπέη κάμετε βασιλιά

χαράτζι της Αιγύπτου στην Πόλ΄ ας μη φανεί,

για να ψοφήσ΄ ο λύκος, όπου σας τυραννεί.

Με μιά καρδίαν όλοι, μια γνώμην, μια ψυχή,

κτυπάτε του Τυράννου την ρίζαν, να χαθεί!

Ν΄ ανάψωμεν μια φλόγα σε όλην την Τουρκιά,

να τρέξ΄ από την Μπόσνα και ως την Αραπιά!

Ψηλά στα μπαϊράκια σηκώστε τον Σταυρόν

και σαν αστροπελέκια κτυπάτε τον εχθρόν!

Ποτέ μη στοχασθείτε πως είναι δυνατός

καρδιοχτυπά και τρέμει σαν τον λαγό κι αυτός.

Τριακόσιοι Γκιρζιαλήδες τον έκαμαν να διεί

και δε μπορεί με τόπια, μπροστά τους να εβγεί.

Λοιπόν, γιατί αργείτε, τι στέκεσθε νεκροί;

Ξυπνήσατε, μην είσθε ενάντιοι κι εχθροί.

Πως οι προπάτορές μας ωρμούσαν σαν θεριά,

για την Ελευθερίαν πηδούσαν στη φωτιά,

έτζι κι ημείς, αδέλφια, ν΄ αρπάξωμεν για μια

τ΄ άρματα και να βγούμεν απ΄ την πικρή σκλαβιά!

Να σφαξωμεν τους λύκους, που τον ζυγόν βαστούν

και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν

στεριάς και του πελάγου να λάμψει ο Σταυρός

κι εις την δικαιοσύνην να σκύψει ο εχθρός

ο κόσμος να γλιτώσει απ΄ αυτήν την πληγήν

κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια, εις την Γην!"]

Ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος μαζί με τους 7 συντρόφους του μισήθηκε από τον τότε οικουμενικό πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ και τους "αυλοκολάριους" Φαναριώτες της Πόλης, που φοβήθηκαν πως θα χάσουν τα "ωραία τους προνόμια" και δυστυχώς έδωσαν εντολή σε επισκόπους που αποκεφάλισαν τα σώματά τους τα οποία έριξαν ακέφαλα στο Δέλτα των ποταμών Σάβα και Δούναβη στο Βελιγράδι. Τα δε κεφάλια τους μέσα σε τσουβάλια έστειλαν στον Σουλτάνο. Η αλήθεια είναι πικρή δυστυχώς, αλλά αυτή είναι. Ο τότε Σουλτάνος θεώρησε υπ/νο γι΄ αυτήν την πράξη τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ κι εξέδωσε τον αποκεφαλισμό του και για να γλιτώσει έφυγε κρυφά στο Άγ. Όρος. Κι όταν αργότερα επέστρεψε, τον αποκεφάλισαν για παρακοή και για την προδοσία του Ρήγα και των συντρόφων του οι Τούρκοι!

Νότα Κυμοθόη Ποίηση για τα 200 χρόνια και για τον εορτασμό 1821- 2021

 

Νότα Κυμοθόη "Η Φύση ξέρει το δρόμο"

Νότα Κυμοθόη "Η Φύση ξέρει το δρόμο"

Η Εποχή αυτή σηματοδοτεί μια μεγάλη αλλαγή παγκοσμίως. Ονομάζεται Εποχή του Υδροχόου κι είναι μια εποχή οπού όλα τα παλαιά φεύγουν. Συνήθειες και δοξασίες αλλά και τρόπος ζωής. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να την κατανοήσουν. Όμως η Φύση ξέρει το δικό της δρόμο και όσο κι αν οι άνθρωποι προσπαθούν να την φρενάρουν, εκείνη δεν αλλάζει. Δηλαδή, αν οι άνθρωποι επιθυμούν να γίνει αυτός ο κάκτος λεμονιά θα γίνει; Δεν γίνεται. Καλημέρα όλη την ημέρα με καθαρές σκέψεις κι απόψεις, για όσα συμβαίνουν στο τέλειωμα του 2020, όπου η ανθρωπότητα χτυπήθηκε από την πανδημία του covid-19. Όλος ο κόσμος στον Πλανήτη Γη, επιθυμεί την Καλή του Υγιεία και να βγει στο επιθυμητό φως έξω από τις κατοικίες του. Μια επιθυμία ζωής και χαράς της κάθε ύπαρξης, με όποιο τρόπο λατρεύει το θεό που πιστεύει και με όποιες συνήθειες υποδέχεται το Νέο Έτος. Εύχομαι σε όλους Ευτυχές το 2021!

Photography and writer Nota Kymothoe©Νότα Κυμοθόη

 

Νότα Κυμοθόη "Οι τριανταφυλλιές του κήπου μας"

Οι τριανταφυλλιές του κήπου μας

Μες του Χειμώνα τις ημέρες, άνθισε η τριανταφυλλιά μας και έδωσε μια όμορφη όψη στον κήπο μας. Το χρώμα έσπασε τη μονοτονία και καθώς η πανδημία περιορίζει των ανθρώπων τις εξόδους, δίνει χαράς ελπίδα. 

Την ζήλεψε η βοκαμβίλια και άνθισε κι αυτή, καθώς απλώνεται με ορμή. Αλλά και η μουσμουλιά άνθισε καταχείμωνο και τα άνθη της ευωδιάζουν. Κι αν η βροχή με ραπίσματα έπεφτε δυνατά, κατόρθωσαν και στάθηκαν ορθά, και στου λαμπερού ήλιου την σημερινή όψη, τίναξαν τις βροχοσταγόνες και χάρηκαν το φως του. Η φύση, έχει μια δύναμη μοναδική, οπού κάθε στιγμή διδάσκει δίχως να βγάζει ήχους. Νότα Κυμοθόη

 

"H ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΤΑΣ ΚΥΜΟΘΟΗ" Κριτική Παναγιώτη Κων. Μητροπέτρου

"Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΤΑΣ ΚΥΜΟΘΟΗ"
Κριτική Παναγιώτη Κων. Μητροπέτρου*

Την Νότα Κυμοθόη την γνώρισα στο άγιο βήμα της Ελάτειας ή Δραχμάνι, στην Λοκρίδα. Σ΄ένα άγιο βήμα εξαταξίου σχολείου, που έβγαλε σπουδαίους ανθρώπους. Δεν έχουμε μόνον άγιο βήμα στις εκκλησιές, που μετουσιώνεται ο άρτος και ο οίνος σε αίμα και σώμα Θεού. Έχουμε και το άγιο βήμα στα σχολεία, όπου μεταστοιχειώνονται το κρέας και τα κόκαλα, σε άνθρωπο. Σε ένα τέτοιο λοιπόν άγιο βήμα γνώρισα την Νότα Κυμοθόη ως μαθήτρια κι αυτή είναι η αιώνια σχέση που μας συνδέει.

Το σύμπαν ολόκληρο υπάρχουνε τρεις τρόποι για να το πλησιάσουμε και να το κατανοήσουμε. Ο ένας τρόπος είναι τα μαθηματικά. Ο άλλος τρόπος είναι η μουσική. Ο τρίτος τρόπος είναι η Ποίηση. Δεν υπάρχει τέταρτος. Όλα τα άλλα είναι για τα επί μέρους, ενώ αυτοί οι τρεις τρόποι είναι για το σύνολο του σύμπαντος.

Η Ποίηση, όπως λέει ο Εμπειρίκος, είναι "ανάπτυξις στίλβωντος  ποδηλάτου" Ένα ποδήλατο που φέγγει, που κινείται, που αναπτύσσει ταχύτητα

κι όπως ξέρετε, κάθε ποδήλατο, έχει μια βασική ιδιότητα. Αν σταματήσει να κινείται,πέφτει. Η Ποίηση είναι η ύψιστη έκφραση της συγκινησιακής χρήσεως της γλώσσης. Και λέγοντας συγκινησιακή χρήση, σε αντιδιαστολή με τη λογική χρήση, δεν σημαίνει η χρήση εκείνη που κάνει τους ανθρώπους ευσυγκίνητους. Να κλαίνε δηλαδή εύκολα ή να τρεμουλιάζουνε μπροστά σε κάθε δυσκολία. Συγκίνηση στην ποιητική γλώσσα σημαίνει ευαισθησία. Να κάνουμε δηλαδή τον άνθρωπο δυνατό, αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητο για το ανθρώπινο πρόβλημα. Διότι το πολιτικό πρόβλημα είναι μέρος του κοινωνικού προβλήματος και το κοινωνικό πρόβλημα είναι μέρος του ανθρωπίνου προβλήματος. Η Ποίηση ασχολείται με το ανθρώπινο πρόβλημα, που είναι ταυτόχρονα και συμπαντικό. Έχετε υπόψη πως ο Θεός είναι τριαδικός. Ένας μόνο Θεός δεν μπορεί να φτιάξει σύμπαν, γιατί θα πρέπει να το κάνει ή κατ΄ανάγκην ή για πλάκα. Και στην μια και στην άλλη περίπτωση απορρίπτεται ως Θεός. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να λατρέψω, έναν Θεό σαν τον Αλλάχ, δεν με εκφράζει. Ο Θεός είναι τριαδικός. Έχει διάφορα ονόματα αυτή η τριαδικότητά του. Διαλέγω αυτό που ταιριάζει τώρα με την περίπτωση.

Το ένα συστατικό του Θεού, είναι η προκοσμική κατάσταση της χαοτικής ύλης. Το άλλο πρόσωπο του Θεού είναι αυτή η τρομερά υψίσυχνη προκοσμική ακτινοβολία, την οποία οι δικοί μου παππούδες, όπως για παράδειγμα ο Αριστοτέλης και οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, την έλεγαν Αιθέρα ή της έδιναν κάποια άλλα ονόματα. Έχουμε το Χάος και τον Αιθέρα λοιπόν. Αλλά το Χάος και ο Αιθήρ, όπως και δυο οποιεσδήποτε άλλες καταστάσεις αντικειμενικές, ανεξάρτητες από τη θέλησή μας, για να αλληλεπιδράσουν χρειάζεται μια τρίτη δύναμη, η οποία να τις φέρει σε επαφή και να αλληλογονιμοποιηθούν. Αυτή η τρίτη δύναμη σύμφωνα με τους παππούδες και πατεράδες μας Έλληνες, είναι ο Έρως. Όχι ο Έρως αυτός που βλέπουμε στα περιοδικά με τα πολυεθνικά κρέατα, αλλά ο Έρως με τη σημασία που μιλάμε. Ο κοσμικός Έρως! Αυτά τα τρια πράγματα πρέπει να αλληλεπιδράσουν σε δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια ετών, για να φτιαχτεί ο κόσμος. Τα σύμπαντα είναι πολλά. Δεν είναι μόνον το σύμπαν αυτό που ξέρουμε. Υπάρχει απειρία συμπάντων. Άλλα σε συστολή, άλλα σε διαστολή, άλλα σε δημιουργία και ούτω καθ΄εξής. Αυτός ο κόσμος εντός του οποίου ζούμε και είμαστε μέρη του, έχει μια Αρμονία και μια δυνατότητα Αυτογνωσίας. Αν δεν τα είχε αυτά τα δυο προσόντα δεν μας ενδιέφερε καθόλου. Θα ήταν κάτι ουδέτερο για εμάς. Ε, λοιπόν, αυτή η δυνατότης του κόσμου και η μόνη του ανθρώπου, που είμαστε μέρη αυτού του κόσμου για αυτοκαθορισμό και αυτογνωσία, δεν είναι τυχαίο γεγονός. Διότι δεν επαρκούν τα δισεκατομμύρια χρόνια της δημιουργίας αυτού του σύμπαντος, για να έχουν κατασκευαστεί τυχαία. Πρέπει να υπάρχει μια διάνοια η οποία τα έχει συναρμολογήσει. Και η διάνοια αυτή, πέστε την όπως θέλετε, δεν είναι απλώς ανωτέρα δύναμη, όπως η ραδιενέργεια ή η βαρύτης. Μας ενδιαφέρει μια σκεπτόμενη ανώτερη δύναμη, ένας Δημιουργός, όπως λέει Πλάτων στον "Τίμαιο". Αυτός ο Δημιουργός, έχει πάρει πρώτον την "αμέριστη ουσία" και την "μεριστή ουσία". Την ανέμιξε κι έκανε το πρώτο κρατούμενο, την "ενδιάμεση ουσία". Δεύτερον πήρε το "αμέριστον ταυτόν" και το "μεριστόν τυατόν", την δυνατότητα δηλαδή, κάτι να είναι ο εαυτός του στον "αμέριστο κόσμο" και στον "μεριστό κόσμο" κι έκανε ένα δεύτερο κρατούμενο που είναι το "ενδιάμεσο ταυτόν". Αλλά δεν επαρκούσε αυτό.  Πήρε και μια τρίτη δυάδα συστατικών το  "αμέριστον θάτερον". Το "αμέριστον ", δηλαδή διαφορετικόν και το "μεριστόν διαφορετικόν" κι έκανε το "ενδιάμεσον θάτερον", το τρίτο κρατούμενο. Αυτά τα τρία τα έκανε ένα ζυμάρι και τα άπλωσε σαν μια μακρόστενη φρατζόλα, την οποία τεμάχισε σε μέρη ανάλογα των αριθμών 1,2,3,4. Μέχρι εδώ πάνε λογικά οι αριθμοί. Ο πέμπτος (5ος) αριθμός όμως είναι το 9, μετά το 8 και ο έβδομος αριθμός είναι το 27. Εκεί φαίνεται να μπερδεύεται το μυαλό μας. Αυτή η σειρά των αριθμών είναι εναλλάξ οι δυνάμεις του 2 και του 3. Αυτοί οι δύο αριθμοί είναι δύο στο μηδέν και τρία στο μηδέν, που είναι η μονάδα, το ΈΝΑ (1), το Αρχικό. Μετά δύο (2) εις την πρώτη(1) είναι το 2 και τρία (3) εις την πρώτη (1) είναι το τρια (3), δύο (2) εις την δευτάρα (2η) είναι το τέσσερα (4), τρία (3) εις την τρίτη (3η) είναι το  ενιά(9), δύο (2) εις την τρίτη (3η) είναι το έξι(6), τρία (3) εις την τετάρτη(4η) είναι το δώδεκα(12)  και τρία (3) εις την ενάτη(9η) είναι το εικοσιεπτά (27). Μα τι κάνουμε εδώ θα πείτε, μαθηματικά; Δεν μας ενδιαφέρουν. Τι σχέση έχουν τα μαθηματικά με την Ποίηση;

Αλλά αυτό το μείγμα με αυτά τα νούμερα, τα μαθηματικά, πήρε ο Δημιουργός και ανάμεσα στους αριθμούς έβαλε τον "αρμονικό μέσο" και τον "αριθμητικό μέσο". Φτιαχτήκανε λοιπόν τέσσερις αριθμοί. Ο πρώτος, ο τελευταίος, ο αρμονικός μέσος και ο αριθμητικός μέσος. Οι τέσσερις αυτοί αριθμοί έχουνε τρία διαστήματα μεταξύ τους. Μιλάμε όπως στη μουσική, που διάστημα δεν είναι η διαφορά του πρώτου αριθμού από τον δεύτερο, αλλά είναι το πηλίκον του εκάστοτε δευτέρου αριθμού προς τον προηγούμενο. Έτσι έχουμε δυο αριθμούς αρχικούς. Δυο αριθμούς που είναι  ο " αρμονικός" και ο "αριθμητικός μέσος" και τα τρία διαστήματα. Οι αριθμοί είναι με τα διαστήματα επτά. Όσα και τα μέρη του βιβλίου "Ερώ" που έγραψε η Νότα Κυμοθόη.

Επτά (7) είναι οι νότες της μουσικής. Η μουσική είναι κατιούσα κλίμακα, γιατί ξεκινάει από τους Γαλαξίες και κατεβαίνει προς τη Γη και φτάνει στον άνθρωπο. Η πρώτη μουσική νότα είναι το ΝΤΟ, που είναι και η πρώτη συλλαβή της λατινικής λέξης dominus, που θα πει Κύριος=Δημιουργός. Η δεύτερη μουσική νότα είναι το ΡΕ από τη φράση Regina Astris  που θα πει βασίλισσα των άστρων = Σελήνη, δορυφόρος της Γης. Η τρίτη μουσική νότα είναι το το ΜΙ κι είναι η πρώτη συλλαβή της φράσεως Mixtus Orbis που θα πει ανάμεικτος κόσμος, που είναι αυτός της Γης, που αποτελείται από ύλη και πνεύμα. Διότι επάνω στη Γη υπάρχουν νοήμονα όντα, όπως οι άνθρωποι. 

Η τέταρτη μουσική νότα είναι το ΦΑ από την πρώτη συλλαβή της φράσεως Fatum=πεπρωμένο, ο κόσμος των Πλανητών. Η πέμπτη μουσική νότα είναι το ΣΟΛ που θα πει όλη η λέξη Sol= Ήλιος. Η έκτη μουσική νότα είναι ΛΑ κι είναι η πρώτη συλλαβή της φράσεως  Lacteus Orbis που θα πει γαλακτώδης κόσμος=Γαλαξίας.  Η επόμενη κι έβδομη μουσική νότα είναι το Σι κι αποτελεί την πρώτη συλλαβή της φράσεως Cidereus Orbis, που θα πει Αστρικός Κόσμος=Σύμπαν.  Τα λέω αυτά, γιατί ο κόσμος έχει μια μαθηματική δομή, μια μουσική δομή και μια ποιητική δομή. Είναι Δημιουργία, όπως η Ποίηση που είναι δημιουργία εκ του μη όντος. Όχι εκ του μηδενός. Άλλο είναι το μηδέν και άλλο το μη ον. "Μη ον" είναι το "διαφορετικόν", ενώ "μηδέν" είναι το "τίποτε". 

Η Ποίηση λοιπόν, δεν είναι Δημιουργία από το "τίποτε". Η Κυμοθόη η Νότα δεν έφτιαξε κάτι εξ΄αρχής μη χρησιμοποιώντας  ήχους, φθόγγους και λέξεις προϋπάρχουσες. Τα πήρε αυτά και τα μεταμόρφωσε σε ποιητικά μορφώματα. Αυτό έχει κάνει, δηλαδή Ποίηση αυτού του Αρμονικού Σύμπαντος. Ας πούμε πως δεν ξέρω να διαβάζω, αλλά ξέρω να συλλαβίζω. Θα σας διαβάσω μερικά κομμάτια-φραγμέντα, από το βιβλίο  "Ερώ" της Νότας Κυμοθόη. Όχι ολόκληρα ποιήματα, αλλ΄ αποσπάσματα. Ταυτόχρονα θα σας διαβάζω αποσπάσματα από τα "Ορφικά" και ταυτόχρονα αποσπάσματα από τα "ποιήματα" της Σαπφούς. "Είσαι λοιπόν φτερωτός. Ο αρχαίος των μυστηρίων. Ο Έρως μου τίναξε τα μυαλά. Σαν άνεμος ήρθες που πέφτει στις ορεινές δρυς και με προκάλεσες. Ο Έρως είναι ιερός. Το εγώ κι εσύ θα κάνε ένα κι αυτό είναι το παν. Εγώ σε αναζητούσα να δροσίσεις την ψυχή μου που καίγεται από πόθο. Η αγκαλιά σου εντελέχεια. Φθόγγοι και λέξεις ανείπωτες σαν αρχαίος ψαλμός πριν τη θυσία. Καλώ τον Μέγα, τον Αγνό, τον Εράσμιο, τον γλυκό Έρωτα, τον Πτερόεντα. Αυτόν που τρέχει μες τη φωτιά, που είναι συμπαίκτης των θεών και των θνητών ανθρώπων. Τον εφευρετικό, τον Διφυή που κρατεί τα κλειδιά των πάντων. Του ουρανού, του αιθέρος, της θάλασσας, της γης. Ας είμαστε ενωμένοι σαν σφαίρα φωτός. Όπως του κύκλου ο Χρυσός αριθμός. Ευλογημένος ο Έρως στα σπλάγχνα της γης, που ανοίγει ολοτρόγυρα με χίλια χρώματα και χιλιάδες φωνούλες αόρατων όντων. Τώρα εώ και ερώ. Θάνατος δεν υπάρχει. Αιέν και νυν ερώ και αιέν το σύμπαν πληρούμενο ανακράζει ερώ". Ποιος από εσάς παίρνει όρκο, ποια είναι της Νότας Κυμοθόη, ποια είναι του Ορφέως και ποια είναι της Σαπφούς; Μη βάζετε στοίχημα, δεν θα το βρείτε. Κάναμε πείραμα και στο σχολείο ανάμεσα σε καθηγητές φιλολόγους και τα μπερδέψανε. Ε, λοιπόν, όταν ένα  ποιητικό έργο, όπως το "Ερώ" της Νότας Κυμοθόη, το μπερδεύουμε οι φιλόλογοι με την Ποίηση της Σαπφούς και με τους Ύμνους του Ορφέως (Ορφικά Ποιήματα), μάλλον πρέπει να πούμε ότι αξίζει. Και δεν θέλω να πω τίποτε άλλο.

* Ο Παναγιώτης Κων. Μητροπέτρος, Φιλόλογος -Νομικός, Λυκειάρχης του 1ου Λυκείου Κερατσινίου, μίλησε για την Ποίηση της Νότας Κυμοθόη το 2001 σε παρουσίαση του βιβλίου της "Ερώ" στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Στοάς Βιβλίου, σε πλήθος κόσμου. Οι παρευρισκόμενοι ήταν έως έξω επάνω και μέσα στη στοά.