Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Νότα Κυμοθόη
“Η οικονομική εξαθλίωση των λαών
και η στάση αφηρημενοποίησης”
Ο αγαπημένος νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης γράφει :“Ένα τριαντάφυλλο που γίνεται ποίηση μπορεί να σε συντρίψει πολύ περισσότερο από μια γροθιά που δε γίνεται ποίηση. Μυριάδες λόγια μαραίνονται στα κόκκινα βιβλία, όταν ένα απλό κοριτσάκι πυροβολεί. Καθώς φαίνεται, ακόμη και για ν ανατραπούν καθεστώτα-τι θρίαμβος-χρειάζεται η καλή ποιότητα”. Αναλογίζομαι το μεγάλο θόρυβο που προξένησε η μικρή Μαρία τις τελευταίες ημέρες και οι παρανομίες με τις ληξιαρχικές πράξεις γέννησης των παιδιών σε Ελλάδα και Κύπρο. Ξαφνικά πήρε διαστάσεις το θέμα, για να στραφεί ο νους των ανθρώπων προς τα εκεί. Πάντα συγκινεί το δράμα ενός παιδιού και ιδιαίτερα έναν συναισθηματικό λαό όπως είναι οι Έλληνες, που γιόρτασαν την επέτειο του ΌΧΙ του 1940 με τη Χ.Α. στον πάγο, 4.000 αυτοκτονίες μέσα σ΄ έναν χρόνο και η εφορία να πίνει το αίμα του ελληνικού λαού με το μπουρί της σόμπας μ΄ έναν φασισμό που θυμίζει τις χειρότερες μέρες του ΄40, δίχως να μπορεί η σημερινή πολιτική ηγεσία να πει ΟΧΙ στην οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων. Αλλά, αν αναλογιστούμε τα γεγονότα και τα αναλύσουμε βάση της λογικής, τότε θα δούμε το πραγματικό νόημα της ελευθερίας αλλά και την άσκηση ψυχολογικής βίας των ανθρώπων που είναι στην εξουσία μιας χώρας, για να μπορέσουν να κυβερνήσουν τον λαό της.
Ίσως, γιατί στην ιστορία των λαών της γης, θα δούμε πως στο όνομα του ανθρωπισμού, πάντα οι άνθρωποι έκαναν βήματα μπροστά. Δημιούργησαν τ' Ανθρώπινα Δικαιώματα και τον ΟΗΕ, αλλά και την UNESCO και άλλες ενώσεις φιλανθρωπικές και πολλά ιδρύματα κοινωνικού χαρακτήρα. Ίσως, γιατί μετά από τις καταστροφές των Παγκοσμίων πολέμων, συνειδητοποίησαν οι λαοί της γης πως η ελευθερία έχει νόημα μόνον όταν οι λαοί συνδημιουργούν και χαίρονται μαζί αλλά και συνεισφέρουν στις δυσκολίες ο ένας στον άλλον. Και συνεχίζει ο Ο. Ελύτης:“Μην κοροϊδευόμαστε. Δε γίνεται κάποιος χορτοφάγος τρώγοντας αρνάκια πράσινα” και γίνεται η φιλοσοφική του σκέψη διαχρονική για ενώσεις κερδοσκοπικές οπού προστατεύουν δήθεν τον πολιτισμό ή το περιβάλλον, αλλά δεν παράγουν κανένα είδος πολιτισμού με τον τρόπο τους παρά δημιουργούν μια αφηρημενοποίηση στο ευρύ κοινό. Ο πολιτισμός ξεκινά από τον άνθρωπο, απευθύνεται στον άνθρωπο και είναι για τον άνθρωπο και την κοινωνία. Αναρωτιέμαι τι έγιναν όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι των σαλονιών και γιατί αδιαφορούν για το συνάνθρωπο που πράγματι υποφέρει και ενδιαφέρονται μόνον για τις τιμές του χρηματιστηρίου ας πούμε. Δεν μπορεί να είναι ελεύθερος ένας τέτοιος άνθρωπος. Διότι ένα αηδόνι κελαηδά ή σωπαίνει. Και είναι θλιβερό το γεγονός να θαυμάζουν οι άνθρωποι περισσότερο τα διαμάντια και να τα αναζητούν παντού ενώ γνωρίζουν πως θα γίνουν άνθρακας και αδιαφορούν τελείως για έναν άνθρωπο οπού ίσως και να είναι διαμάντι. Το να πνίγεται ο κόσμος σήμερα στη θλίψη της μετριότητας από παντού, παρηγοριέται ο κόσμος πως κάπου κάποιοι ίσως πεισματάρηδες ν' αγωνίζονται με όλα τα μέσα που διαθέτουν για να εξουδετερώσουν τη διαφθορά αλλά και τη φθορά της κοινωνίας, που γέμισε εγκληματίες. Και καθώς έχουν γίνει οι περισσότερες κοινωνίες υπόδουλες στην εξουσία των κυβερνώντων, αναρωτιέμαι αν κάποιος γίνεται έτσι δούλος ή μήπως γίνεται και δούλος σε εκείνους που τα βάζουν με την εξουσία. Γιατί αν τιμούμε οι Έλληνες τους ...
(συνεχίζεται...)
(συνεχίζεται...)
(Δημοσιεύτηκε στην εφ. Αδέσμευτος Πάφου, Κύπρος)
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
