Νότα Κυμοθόη "Ο ΘΟΥΡΙΟΣ" του Ρήγα Βελεστινλή

Νότα Κυμοθόη "Ο ΘΟΎΡΙΟΣ" του Ρήγα Βελεστινλή

Ο Έλληνας Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας ο Θεσσαλός ή ο Ρήγας Φεραίος (1757-1798). Ποιητής, Συγγραφέας, Πολιτικός, Στοχαστής κι επαναστάτης. Εθνομάρτυρας και πρόδρομος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ο ΘΟΥΡΙΟΣ αποτελεί ορμητικό Πατριωτικό Ύμνο πρώτο, εις τον ήχον ΜΙΑ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΜΕΓΑΛΗ.

[" Ως πότε, παλικάρια, να ζούμεν στα στενά,

μονάχοι, σαν λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;

Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,

να φεύγωμ΄ απ΄ τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;

Να χάνωμεν αδέρφια, Πατρίδα και γονείς,

τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;

Καλλιό ΄ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,

παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!

Τι σ΄ ωφελεί αν ζήσεις και είσαι στη σκλαβιά;

Στοχάσου πως σε ψένουν καθ΄ ώραν στη φωτιά.

Βεζύτρης, Δραγουμάνος, Αφέντης κι αν σταθείς,

ο Τύρανος αδίκως σε κάμει να χαθείς

δουλεύεις όλ΄ ημέρα σε ό,τι κι αν σε πει,

κι αυτός πασχίζει πάλιν το αίμα σου να πιει.

Ο Σούτζος κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής

Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέφτης είν΄ να ιδείς.

Ανδρείοι καπετάνιοι, παπάδες, λαϊκοί,

σκοτώθηκαν, κι αγάδες, με άδικον σπαθί

κι αμέτρητ΄ άλλοι τόσοι και Τούρκοι και Ρωμιοί

ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμιά 'φορμή.

Ελάτε μ΄ έναν ζήλον σε τούτον τον καιρόν,

να κάμωμεν τον όρκον επάνω στον Σταυρόν

συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν,

να βάλωμεν, εις όλα να δίδουν ορισμόν

οι Νόμοι να ν΄ ο πρώτος και μόνος οδηγός

και της Πατρίδος ένας να γένει αρχηγός

γιατί κι η αναρχία ομοιάζει την σκλαβιά

να ζούμε σα θηρία, ειν΄ πλιο σκληρή φωτιά.

Και τότε, με τα χέρια ψηλά στον ουρανόν,

ας πούμ΄ απ΄ την καρδιά μας ετούτα στον Θεόν.

-"Ω Βασιλεύ του Κόσμου, ορκίζομαι σε Σε

στην γνώμην των Τυράννων να μην ελθώ ποτέ!

Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ

εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.

Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,

για να τους αφανίσω, θε να ΄ναι σταθερός.

Πιστός εις την Πατίδα, συντρίβω τον ζυγόν,

αχώριστος για να ΄μαι υπό τον στρατηγόν.

Κι αν παραβώ τον όρκον, ν΄ αστράψ΄ ο Ουρανός

και να με κατακάψει, να γένω σαν καπνός."

Σ΄ Ανατολή και Δύση και Νότον και Βοριά

για την Πατρίδα όλοι να ΄χωμεν μια καρδιά

στην πίστιν του καθένας ελεύθερος να ζει,

στην δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί.

Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένοι και Ρωμιοί,

αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή,

για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί,

πως είμασθ΄ αντρειωμένοι, παντού να ξακουστεί.

Όσ΄ απ΄ την Τυραννίαν πήγαν στην ξενιτειά,

στον τόπον του καθένας ας έλθει τώρα πια

και όσοι του πολέμου την τέχνην αγρικούν,

εδώ ας τρέξουν όλοι, Τυράννους να νικούν

η Ρούμελη τους κράζει μ΄ αγκάλες ανοιχτές

τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές.

Ως πότ΄ οφφικιάλος σε ξένους βασιλείς;

Έλα να γίνεις στύλος δικής σου της φυλής.

Κάλλιο για την Πατρίδα κανένας να χαθεί,

ή να κρεμάσει φούντα για ξένον στο σπαθί.

Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πλιό εχθροί

αδέρφια μας θα γίνουν, ας είναι κι εθνικοί.

Μα όσοι θα τολμήσουν αντίκρυ να σταθούν,

εκείνοι και δικοί μας, δεν είναι, ας χαθούν.

Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά,

ως πότε στις σπηλιές σας κοιμάσθε σφαλιστά;

Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραετοί

κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννάτε μια ψυχή.

Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήστε για μια

και αίμα των Τυράννων ρουφείστε σα θεριά.

Του Σάβα και Δουνάβου αδέλφια χριστιανοί,

με τ΄ άρματα στο χέρι καθένας ας φανεί

το αίμα σας ας βράσει με δίκαιον θυμόν

μικροί, μεγάλ΄ ομώστε Τυράννου τον χαμόν.

Λεβέντες αντρειωμένοι Μαυροθαλασσινοί,

ο βάρβαρος ως πότε θε να σας τυραννεί;

Μη καρτερείτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,

χωθείτε στο μπογάζι μ' εμάς κι εσείς μαζί.

Δελφίνια της θαλάσσης, αδέρφια των νησιών,

σαν αστραπή χαθείτε, κτυπάτε τον εχθρόν.

Της Κρήτης και της Νύδρας θαλασσινά πουλιά

καιρός ειν΄ της Πατρίδος ν΄ ακούστε τη λαλιά.

Κι όσ΄ είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,

οι Νόμοι σας προστάζουν να βάλετε φωτιά.

Μ' εμάς κι εσείς, Μαλτέζοι, γενείτ΄ ένα κορμί

κατά της Τυραννίας ριχτείτε με ορμή.

Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,

ζητά την συνδρομήν σας με μητρικήν φωνή.

Τι στέκεις Πασβαντζόγλου, τόσον εκστατικός;

Τινάξου στο Μαλκάνι, φώλιασε σαν αητός

τους μπούφους και κοράκους καθόλου μη ψηφάς

με τον ραγιά ενώσου, αν θέλεις να νικάς.

Σιλίστρα και Μπραϊλα, Σμαήλι και Κιλί,

Μπενδέρι και Χοτίνι εσένα προσκαλεί

στρατεύματά σου στείλε κι εκείνα προσκυνούν

γιατί στην Τυραννίαν να ζήσουν δεν μπορούν.

Γκιουρτζή, πλιά μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν

τον Μπρούσια να μοιάσεις έχεις την αφορμήν.

Κι εσύ, που στο Χαλέπι ελεύθερα φρονείς,

πασιά, καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανείς

με τα στρατεύματά σου ευθύς να σηκωθείς,

στης Πόλης τα φερμάνια ποτέ να μη δοθείς.

Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,

δικόν σας έναν μπέη κάμετε βασιλιά

χαράτζι της Αιγύπτου στην Πόλ΄ ας μη φανεί,

για να ψοφήσ΄ ο λύκος, όπου σας τυραννεί.

Με μιά καρδίαν όλοι, μια γνώμην, μια ψυχή,

κτυπάτε του Τυράννου την ρίζαν, να χαθεί!

Ν΄ ανάψωμεν μια φλόγα σε όλην την Τουρκιά,

να τρέξ΄ από την Μπόσνα και ως την Αραπιά!

Ψηλά στα μπαϊράκια σηκώστε τον Σταυρόν

και σαν αστροπελέκια κτυπάτε τον εχθρόν!

Ποτέ μη στοχασθείτε πως είναι δυνατός

καρδιοχτυπά και τρέμει σαν τον λαγό κι αυτός.

Τριακόσιοι Γκιρζιαλήδες τον έκαμαν να διεί

και δε μπορεί με τόπια, μπροστά τους να εβγεί.

Λοιπόν, γιατί αργείτε, τι στέκεσθε νεκροί;

Ξυπνήσατε, μην είσθε ενάντιοι κι εχθροί.

Πως οι προπάτορές μας ωρμούσαν σαν θεριά,

για την Ελευθερίαν πηδούσαν στη φωτιά,

έτζι κι ημείς, αδέλφια, ν΄ αρπάξωμεν για μια

τ΄ άρματα και να βγούμεν απ΄ την πικρή σκλαβιά!

Να σφαξωμεν τους λύκους, που τον ζυγόν βαστούν

και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν

στεριάς και του πελάγου να λάμψει ο Σταυρός

κι εις την δικαιοσύνην να σκύψει ο εχθρός

ο κόσμος να γλιτώσει απ΄ αυτήν την πληγήν

κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια, εις την Γην!"]

Ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος μαζί με τους 7 συντρόφους του μισήθηκε από τον τότε οικουμενικό πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ και τους "αυλοκολάριους" Φαναριώτες της Πόλης, που φοβήθηκαν πως θα χάσουν τα "ωραία τους προνόμια" και δυστυχώς έδωσαν εντολή σε επισκόπους που αποκεφάλισαν τα σώματά τους τα οποία έριξαν ακέφαλα στο Δέλτα των ποταμών Σάβα και Δούναβη στο Βελιγράδι. Τα δε κεφάλια τους μέσα σε τσουβάλια έστειλαν στον Σουλτάνο. Η αλήθεια είναι πικρή δυστυχώς, αλλά αυτή είναι. Ο τότε Σουλτάνος θεώρησε υπ/νο γι΄ αυτήν την πράξη τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ κι εξέδωσε τον αποκεφαλισμό του και για να γλιτώσει έφυγε κρυφά στο Άγ. Όρος. Κι όταν αργότερα επέστρεψε, τον αποκεφάλισαν για παρακοή και για την προδοσία του Ρήγα και των συντρόφων του οι Τούρκοι!

Νότα Κυμοθόη Ποίηση για τα 200 χρόνια και για τον εορτασμό 1821- 2021

 

Νότα Κυμοθόη "Η Φύση ξέρει το δρόμο"

Νότα Κυμοθόη "Η Φύση ξέρει το δρόμο"

Η Εποχή αυτή σηματοδοτεί μια μεγάλη αλλαγή παγκοσμίως. Ονομάζεται Εποχή του Υδροχόου κι είναι μια εποχή οπού όλα τα παλαιά φεύγουν. Συνήθειες και δοξασίες αλλά και τρόπος ζωής. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να την κατανοήσουν. Όμως η Φύση ξέρει το δικό της δρόμο και όσο κι αν οι άνθρωποι προσπαθούν να την φρενάρουν, εκείνη δεν αλλάζει. Δηλαδή, αν οι άνθρωποι επιθυμούν να γίνει αυτός ο κάκτος λεμονιά θα γίνει; Δεν γίνεται. Καλημέρα όλη την ημέρα με καθαρές σκέψεις κι απόψεις, για όσα συμβαίνουν στο τέλειωμα του 2020, όπου η ανθρωπότητα χτυπήθηκε από την πανδημία του covid-19. Όλος ο κόσμος στον Πλανήτη Γη, επιθυμεί την Καλή του Υγιεία και να βγει στο επιθυμητό φως έξω από τις κατοικίες του. Μια επιθυμία ζωής και χαράς της κάθε ύπαρξης, με όποιο τρόπο λατρεύει το θεό που πιστεύει και με όποιες συνήθειες υποδέχεται το Νέο Έτος. Εύχομαι σε όλους Ευτυχές το 2021!

Photography and writer Nota Kymothoe©Νότα Κυμοθόη

 

Νότα Κυμοθόη "Οι τριανταφυλλιές του κήπου μας"

Οι τριανταφυλλιές του κήπου μας

Μες του Χειμώνα τις ημέρες, άνθισε η τριανταφυλλιά μας και έδωσε μια όμορφη όψη στον κήπο μας. Το χρώμα έσπασε τη μονοτονία και καθώς η πανδημία περιορίζει των ανθρώπων τις εξόδους, δίνει χαράς ελπίδα. 

Την ζήλεψε η βοκαμβίλια και άνθισε κι αυτή, καθώς απλώνεται με ορμή. Αλλά και η μουσμουλιά άνθισε καταχείμωνο και τα άνθη της ευωδιάζουν. Κι αν η βροχή με ραπίσματα έπεφτε δυνατά, κατόρθωσαν και στάθηκαν ορθά, και στου λαμπερού ήλιου την σημερινή όψη, τίναξαν τις βροχοσταγόνες και χάρηκαν το φως του. Η φύση, έχει μια δύναμη μοναδική, οπού κάθε στιγμή διδάσκει δίχως να βγάζει ήχους. Νότα Κυμοθόη

 

"H ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΤΑΣ ΚΥΜΟΘΟΗ" Κριτική Παναγιώτη Κων. Μητροπέτρου

"Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΤΑΣ ΚΥΜΟΘΟΗ"
Κριτική Παναγιώτη Κων. Μητροπέτρου*

Την Νότα Κυμοθόη την γνώρισα στο άγιο βήμα της Ελάτειας ή Δραχμάνι, στην Λοκρίδα. Σ΄ένα άγιο βήμα εξαταξίου σχολείου, που έβγαλε σπουδαίους ανθρώπους. Δεν έχουμε μόνον άγιο βήμα στις εκκλησιές, που μετουσιώνεται ο άρτος και ο οίνος σε αίμα και σώμα Θεού. Έχουμε και το άγιο βήμα στα σχολεία, όπου μεταστοιχειώνονται το κρέας και τα κόκαλα, σε άνθρωπο. Σε ένα τέτοιο λοιπόν άγιο βήμα γνώρισα την Νότα Κυμοθόη ως μαθήτρια κι αυτή είναι η αιώνια σχέση που μας συνδέει.

Το σύμπαν ολόκληρο υπάρχουνε τρεις τρόποι για να το πλησιάσουμε και να το κατανοήσουμε. Ο ένας τρόπος είναι τα μαθηματικά. Ο άλλος τρόπος είναι η μουσική. Ο τρίτος τρόπος είναι η Ποίηση. Δεν υπάρχει τέταρτος. Όλα τα άλλα είναι για τα επί μέρους, ενώ αυτοί οι τρεις τρόποι είναι για το σύνολο του σύμπαντος.

Η Ποίηση, όπως λέει ο Εμπειρίκος, είναι "ανάπτυξις στίλβωντος  ποδηλάτου" Ένα ποδήλατο που φέγγει, που κινείται, που αναπτύσσει ταχύτητα

κι όπως ξέρετε, κάθε ποδήλατο, έχει μια βασική ιδιότητα. Αν σταματήσει να κινείται,πέφτει. Η Ποίηση είναι η ύψιστη έκφραση της συγκινησιακής χρήσεως της γλώσσης. Και λέγοντας συγκινησιακή χρήση, σε αντιδιαστολή με τη λογική χρήση, δεν σημαίνει η χρήση εκείνη που κάνει τους ανθρώπους ευσυγκίνητους. Να κλαίνε δηλαδή εύκολα ή να τρεμουλιάζουνε μπροστά σε κάθε δυσκολία. Συγκίνηση στην ποιητική γλώσσα σημαίνει ευαισθησία. Να κάνουμε δηλαδή τον άνθρωπο δυνατό, αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητο για το ανθρώπινο πρόβλημα. Διότι το πολιτικό πρόβλημα είναι μέρος του κοινωνικού προβλήματος και το κοινωνικό πρόβλημα είναι μέρος του ανθρωπίνου προβλήματος. Η Ποίηση ασχολείται με το ανθρώπινο πρόβλημα, που είναι ταυτόχρονα και συμπαντικό. Έχετε υπόψη πως ο Θεός είναι τριαδικός. Ένας μόνο Θεός δεν μπορεί να φτιάξει σύμπαν, γιατί θα πρέπει να το κάνει ή κατ΄ανάγκην ή για πλάκα. Και στην μια και στην άλλη περίπτωση απορρίπτεται ως Θεός. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να λατρέψω, έναν Θεό σαν τον Αλλάχ, δεν με εκφράζει. Ο Θεός είναι τριαδικός. Έχει διάφορα ονόματα αυτή η τριαδικότητά του. Διαλέγω αυτό που ταιριάζει τώρα με την περίπτωση.

Το ένα συστατικό του Θεού, είναι η προκοσμική κατάσταση της χαοτικής ύλης. Το άλλο πρόσωπο του Θεού είναι αυτή η τρομερά υψίσυχνη προκοσμική ακτινοβολία, την οποία οι δικοί μου παππούδες, όπως για παράδειγμα ο Αριστοτέλης και οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, την έλεγαν Αιθέρα ή της έδιναν κάποια άλλα ονόματα. Έχουμε το Χάος και τον Αιθέρα λοιπόν. Αλλά το Χάος και ο Αιθήρ, όπως και δυο οποιεσδήποτε άλλες καταστάσεις αντικειμενικές, ανεξάρτητες από τη θέλησή μας, για να αλληλεπιδράσουν χρειάζεται μια τρίτη δύναμη, η οποία να τις φέρει σε επαφή και να αλληλογονιμοποιηθούν. Αυτή η τρίτη δύναμη σύμφωνα με τους παππούδες και πατεράδες μας Έλληνες, είναι ο Έρως. Όχι ο Έρως αυτός που βλέπουμε στα περιοδικά με τα πολυεθνικά κρέατα, αλλά ο Έρως με τη σημασία που μιλάμε. Ο κοσμικός Έρως! Αυτά τα τρια πράγματα πρέπει να αλληλεπιδράσουν σε δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια ετών, για να φτιαχτεί ο κόσμος. Τα σύμπαντα είναι πολλά. Δεν είναι μόνον το σύμπαν αυτό που ξέρουμε. Υπάρχει απειρία συμπάντων. Άλλα σε συστολή, άλλα σε διαστολή, άλλα σε δημιουργία και ούτω καθ΄εξής. Αυτός ο κόσμος εντός του οποίου ζούμε και είμαστε μέρη του, έχει μια Αρμονία και μια δυνατότητα Αυτογνωσίας. Αν δεν τα είχε αυτά τα δυο προσόντα δεν μας ενδιέφερε καθόλου. Θα ήταν κάτι ουδέτερο για εμάς. Ε, λοιπόν, αυτή η δυνατότης του κόσμου και η μόνη του ανθρώπου, που είμαστε μέρη αυτού του κόσμου για αυτοκαθορισμό και αυτογνωσία, δεν είναι τυχαίο γεγονός. Διότι δεν επαρκούν τα δισεκατομμύρια χρόνια της δημιουργίας αυτού του σύμπαντος, για να έχουν κατασκευαστεί τυχαία. Πρέπει να υπάρχει μια διάνοια η οποία τα έχει συναρμολογήσει. Και η διάνοια αυτή, πέστε την όπως θέλετε, δεν είναι απλώς ανωτέρα δύναμη, όπως η ραδιενέργεια ή η βαρύτης. Μας ενδιαφέρει μια σκεπτόμενη ανώτερη δύναμη, ένας Δημιουργός, όπως λέει Πλάτων στον "Τίμαιο". Αυτός ο Δημιουργός, έχει πάρει πρώτον την "αμέριστη ουσία" και την "μεριστή ουσία". Την ανέμιξε κι έκανε το πρώτο κρατούμενο, την "ενδιάμεση ουσία". Δεύτερον πήρε το "αμέριστον ταυτόν" και το "μεριστόν τυατόν", την δυνατότητα δηλαδή, κάτι να είναι ο εαυτός του στον "αμέριστο κόσμο" και στον "μεριστό κόσμο" κι έκανε ένα δεύτερο κρατούμενο που είναι το "ενδιάμεσο ταυτόν". Αλλά δεν επαρκούσε αυτό.  Πήρε και μια τρίτη δυάδα συστατικών το  "αμέριστον θάτερον". Το "αμέριστον ", δηλαδή διαφορετικόν και το "μεριστόν διαφορετικόν" κι έκανε το "ενδιάμεσον θάτερον", το τρίτο κρατούμενο. Αυτά τα τρία τα έκανε ένα ζυμάρι και τα άπλωσε σαν μια μακρόστενη φρατζόλα, την οποία τεμάχισε σε μέρη ανάλογα των αριθμών 1,2,3,4. Μέχρι εδώ πάνε λογικά οι αριθμοί. Ο πέμπτος (5ος) αριθμός όμως είναι το 9, μετά το 8 και ο έβδομος αριθμός είναι το 27. Εκεί φαίνεται να μπερδεύεται το μυαλό μας. Αυτή η σειρά των αριθμών είναι εναλλάξ οι δυνάμεις του 2 και του 3. Αυτοί οι δύο αριθμοί είναι δύο στο μηδέν και τρία στο μηδέν, που είναι η μονάδα, το ΈΝΑ (1), το Αρχικό. Μετά δύο (2) εις την πρώτη(1) είναι το 2 και τρία (3) εις την πρώτη (1) είναι το τρια (3), δύο (2) εις την δευτάρα (2η) είναι το τέσσερα (4), τρία (3) εις την τρίτη (3η) είναι το  ενιά(9), δύο (2) εις την τρίτη (3η) είναι το έξι(6), τρία (3) εις την τετάρτη(4η) είναι το δώδεκα(12)  και τρία (3) εις την ενάτη(9η) είναι το εικοσιεπτά (27). Μα τι κάνουμε εδώ θα πείτε, μαθηματικά; Δεν μας ενδιαφέρουν. Τι σχέση έχουν τα μαθηματικά με την Ποίηση;

Αλλά αυτό το μείγμα με αυτά τα νούμερα, τα μαθηματικά, πήρε ο Δημιουργός και ανάμεσα στους αριθμούς έβαλε τον "αρμονικό μέσο" και τον "αριθμητικό μέσο". Φτιαχτήκανε λοιπόν τέσσερις αριθμοί. Ο πρώτος, ο τελευταίος, ο αρμονικός μέσος και ο αριθμητικός μέσος. Οι τέσσερις αυτοί αριθμοί έχουνε τρία διαστήματα μεταξύ τους. Μιλάμε όπως στη μουσική, που διάστημα δεν είναι η διαφορά του πρώτου αριθμού από τον δεύτερο, αλλά είναι το πηλίκον του εκάστοτε δευτέρου αριθμού προς τον προηγούμενο. Έτσι έχουμε δυο αριθμούς αρχικούς. Δυο αριθμούς που είναι  ο " αρμονικός" και ο "αριθμητικός μέσος" και τα τρία διαστήματα. Οι αριθμοί είναι με τα διαστήματα επτά. Όσα και τα μέρη του βιβλίου "Ερώ" που έγραψε η Νότα Κυμοθόη.

Επτά (7) είναι οι νότες της μουσικής. Η μουσική είναι κατιούσα κλίμακα, γιατί ξεκινάει από τους Γαλαξίες και κατεβαίνει προς τη Γη και φτάνει στον άνθρωπο. Η πρώτη μουσική νότα είναι το ΝΤΟ, που είναι και η πρώτη συλλαβή της λατινικής λέξης dominus, που θα πει Κύριος=Δημιουργός. Η δεύτερη μουσική νότα είναι το ΡΕ από τη φράση Regina Astris  που θα πει βασίλισσα των άστρων = Σελήνη, δορυφόρος της Γης. Η τρίτη μουσική νότα είναι το το ΜΙ κι είναι η πρώτη συλλαβή της φράσεως Mixtus Orbis που θα πει ανάμεικτος κόσμος, που είναι αυτός της Γης, που αποτελείται από ύλη και πνεύμα. Διότι επάνω στη Γη υπάρχουν νοήμονα όντα, όπως οι άνθρωποι. 

Η τέταρτη μουσική νότα είναι το ΦΑ από την πρώτη συλλαβή της φράσεως Fatum=πεπρωμένο, ο κόσμος των Πλανητών. Η πέμπτη μουσική νότα είναι το ΣΟΛ που θα πει όλη η λέξη Sol= Ήλιος. Η έκτη μουσική νότα είναι ΛΑ κι είναι η πρώτη συλλαβή της φράσεως  Lacteus Orbis που θα πει γαλακτώδης κόσμος=Γαλαξίας.  Η επόμενη κι έβδομη μουσική νότα είναι το Σι κι αποτελεί την πρώτη συλλαβή της φράσεως Cidereus Orbis, που θα πει Αστρικός Κόσμος=Σύμπαν.  Τα λέω αυτά, γιατί ο κόσμος έχει μια μαθηματική δομή, μια μουσική δομή και μια ποιητική δομή. Είναι Δημιουργία, όπως η Ποίηση που είναι δημιουργία εκ του μη όντος. Όχι εκ του μηδενός. Άλλο είναι το μηδέν και άλλο το μη ον. "Μη ον" είναι το "διαφορετικόν", ενώ "μηδέν" είναι το "τίποτε". 

Η Ποίηση λοιπόν, δεν είναι Δημιουργία από το "τίποτε". Η Κυμοθόη η Νότα δεν έφτιαξε κάτι εξ΄αρχής μη χρησιμοποιώντας  ήχους, φθόγγους και λέξεις προϋπάρχουσες. Τα πήρε αυτά και τα μεταμόρφωσε σε ποιητικά μορφώματα. Αυτό έχει κάνει, δηλαδή Ποίηση αυτού του Αρμονικού Σύμπαντος. Ας πούμε πως δεν ξέρω να διαβάζω, αλλά ξέρω να συλλαβίζω. Θα σας διαβάσω μερικά κομμάτια-φραγμέντα, από το βιβλίο  "Ερώ" της Νότας Κυμοθόη. Όχι ολόκληρα ποιήματα, αλλ΄ αποσπάσματα. Ταυτόχρονα θα σας διαβάζω αποσπάσματα από τα "Ορφικά" και ταυτόχρονα αποσπάσματα από τα "ποιήματα" της Σαπφούς. "Είσαι λοιπόν φτερωτός. Ο αρχαίος των μυστηρίων. Ο Έρως μου τίναξε τα μυαλά. Σαν άνεμος ήρθες που πέφτει στις ορεινές δρυς και με προκάλεσες. Ο Έρως είναι ιερός. Το εγώ κι εσύ θα κάνε ένα κι αυτό είναι το παν. Εγώ σε αναζητούσα να δροσίσεις την ψυχή μου που καίγεται από πόθο. Η αγκαλιά σου εντελέχεια. Φθόγγοι και λέξεις ανείπωτες σαν αρχαίος ψαλμός πριν τη θυσία. Καλώ τον Μέγα, τον Αγνό, τον Εράσμιο, τον γλυκό Έρωτα, τον Πτερόεντα. Αυτόν που τρέχει μες τη φωτιά, που είναι συμπαίκτης των θεών και των θνητών ανθρώπων. Τον εφευρετικό, τον Διφυή που κρατεί τα κλειδιά των πάντων. Του ουρανού, του αιθέρος, της θάλασσας, της γης. Ας είμαστε ενωμένοι σαν σφαίρα φωτός. Όπως του κύκλου ο Χρυσός αριθμός. Ευλογημένος ο Έρως στα σπλάγχνα της γης, που ανοίγει ολοτρόγυρα με χίλια χρώματα και χιλιάδες φωνούλες αόρατων όντων. Τώρα εώ και ερώ. Θάνατος δεν υπάρχει. Αιέν και νυν ερώ και αιέν το σύμπαν πληρούμενο ανακράζει ερώ". Ποιος από εσάς παίρνει όρκο, ποια είναι της Νότας Κυμοθόη, ποια είναι του Ορφέως και ποια είναι της Σαπφούς; Μη βάζετε στοίχημα, δεν θα το βρείτε. Κάναμε πείραμα και στο σχολείο ανάμεσα σε καθηγητές φιλολόγους και τα μπερδέψανε. Ε, λοιπόν, όταν ένα  ποιητικό έργο, όπως το "Ερώ" της Νότας Κυμοθόη, το μπερδεύουμε οι φιλόλογοι με την Ποίηση της Σαπφούς και με τους Ύμνους του Ορφέως (Ορφικά Ποιήματα), μάλλον πρέπει να πούμε ότι αξίζει. Και δεν θέλω να πω τίποτε άλλο.

* Ο Παναγιώτης Κων. Μητροπέτρος, Φιλόλογος -Νομικός, Λυκειάρχης του 1ου Λυκείου Κερατσινίου, μίλησε για την Ποίηση της Νότας Κυμοθόη το 2001 σε παρουσίαση του βιβλίου της "Ερώ" στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Στοάς Βιβλίου, σε πλήθος κόσμου. Οι παρευρισκόμενοι ήταν έως έξω επάνω και μέσα στη στοά. 

Νότα Κυμοθόη "Αλαλκομεναί"

Nότα Κυμοθόη "Αλαλκομεναί"

Kymothoe Nota 

  

Ονομασία τριών αρχαίων ελληνικών πόλεων: 1η. Μικρή πόλη του νομού Βοιωτίας. Την έχτισε, σύμφωνα με την παράδοση, ο ήρωας Αλαλκομενεύς. Βρισκόταν ανάμεσα από τις πόλεις Αλίαρτο και Κορώνεια, νοτιοδυτικά της λίμνης Κωπαΐδας. Ήταν γνωστή από το ιερό Αλαλκομένειο, που ήταν αφιερωμένο στην Θεά Αθηνά, στην οποία είχαν δώσει το προσωνύμιο Αλαλκομενία ή Αλαλκομένη ή Αλαλκομενηίδα. Εκεί, όπως αναφέρεται, είχε γεννηθεί η θεά Αθηνά και για τον λόγο αυτό οι Αλαλκομεναί θεωρούνταν πόλη ιερή. Στις Αλαλκομενές είχαν καταφύγει για προστασία οι Θηβαίοι, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των Επιγόνων. Ανάμεσά τους ήταν και ο μάντης Τειρεσίας που πέθανε στη διάρκεια της φυγής αυτής. Ο τάφος του βρισκόταν στο παραπλήσιο όρος Τιλφώσσιο, κοντά στην πηγή Τιλφώσσα. 2η. Πόλη της Ιθάκης. Εκεί γεννήθηκε, σύμφωνα με παραδόσεις, ο Οδυσσέας και γι’ αυτό ονομαζόταν και Αλαλκομένιος. Ήταν τυχαίο που είχε προστάτιδα τη Θεά Αθηνά; Πάντως, οι διάφορες μαρτυρίες σχετικά με τον ακριβή τόπο και χρόνο ύπαρξης της πόλης, δεν συμφωνούν. Ο Πλούταρχος και αργότερα ο Στέφανος ο Βυζάντιος, αναφέρουν ότι βρισκόταν στην Ιθάκη (πιθανώς στο όρος Αετός όπου υπάρχουν σήμερα ερείπια). Ο Στράβων όμως αναφέρει ότι βρισκόταν στο μικρό νησί Αστερίδα (σήμερα Δασκαλειό) ανάμεσα στην Ιθάκη και την Κεφαλονιά. 3η. Πόλη στα σύνορα μεταξύ Θεσσαλίας και Ηπείρου, κοντά στις πηγές του ποταμού Πηνειού, πιθανώς στη θέση του σημερινού χωριού Μαλακάσι, όπου σώζονται ερείπια. Εκεί κοντά βρίσκονταν και οι πόλεις Αιγίνιο και Εύρωπος. Αλαλκομεναί ονομαζόταν επίσης ένα μεγάλο δάσος κοντά στις αρχαίες Πλαταιές, όπου οι Πλαταιείς γιόρταζαν τα Δαίδαλα, γιορτή αφιερωμένη στην Θεά Ήρα, προστάτιδα του γάμου.

Νότα Κυμοθόη "Ο Covid-19 ψεκάζει παγκοσμιοποίηση;"

Photography Nota Kymothoe©Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη 
"Ο Covid-19 ψεκάζει παγκοσμιοποίηση;"

         Περάσαμε κλεισμένοι στο σπίτι από τις 12 Μαρτίου, ακολουθώντας αυτό οπού επέβαλε ο Π.Ο.Υ. και μείναμε υπομονετικά μέσα, εφαρμόζοντας τις οδηγίες. Το τι γινόταν στην πόλη, κανείς απ΄όσους βρισκόμασταν μέσα στο σπίτι, δεν γνωρίζαμε. Οι μάσκες υποχρεωτικές καθώς και τα γάντια, κι όμως κάποιοι δεν το καταλάβαιναν αυτό. Η Ελλάδα, εφαρμόζοντας νωρίς τα μέτρα προφύλαξης, κατόρθωσε να ξεπεράσει αυτήν την πανδημική περίοδο με ελάχιστους νεκρούς.  Καθαριότητα παντού και ψεκασμοί παντού. Πλύσιμο καλά των χεριών με σαπούνι και καθάρισμα των επιφανειών με αντισηπτικά. Το αρχαίο ελληνικό ρητό "η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά" εφαρμόζεται παγκοσμίως. Τι ακριβώς συμβαίνει;

       ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ: 1ος παγκόσμιος νόμος. Εφαρμόστηκε σε όλον τον πλανήτη της Γης και με ίδιες εφαρμογές παντού. 

       ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ: 2ος παγκόσμιος νόμος. Εφαρμόστηκε σε όλον τον πλανήτη της Γης και με ίδιες εφαρμογές παντού.

          ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ: 3ος παγκόσμιος νόμος. Εφαρμόστηκε σε όλον τον πλανήτη της Γης με ίδιες εφαρμογές παντού. 

         ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΔΟΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ: 4ος παγκόσμιος νόμος. Εφαρμόστηκε σε όλον τον πλανήτη της Γης και με ίδιες εφαρμογές παντού.

     ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΕΞΟΔΟΥ: 5ος παγκόσμιος νόμος. Εφαρμόστηκε σε όλον τον πλανήτη της Γης και με ίδιες εφαρμογές παντού.

          ΜΑΣΚΕΣ και ΓΑΝΤΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ: 5ος παγκόσμιος νόμος. Εφαρμόστηκε σε όλον τον πλανήτη της Γης και με ίδιες εφαρμογές παντού.

        Οι πόλεις έρημες και οι δρόμοι άδειοι. Κατά την έξοδο για περίπατο άθλησης, ο αέρας ήταν πεντακάθαρος ως να βάδιζες στην κορφή κάποιου βουνού ή να περπατούσες ανάμεσα σε έλατα. Πρώτη φορά στην Αθήνα μοσχοβολούσε ο καθαρός αέρας. Ξαφνικά ήταν ως να έγινε η Γη ένας παράδεισος...

         Κι όμως αυτό έγινε σε όλο τον πλανήτη. Ήταν ο Covid-19 που ανάγκασε την ανθρωπότητα του πλανήτη να ψεκάσει καθαριότητα; Ήταν η ανάγκη της γης για να καθαρίσει από τη μόλυνση; Η πανδημία όπως ονομάστηκε, θέρισε χιλιάδες. Αλλά εκείνο οπού έγινε είναι πως επέβαλε παγκοσμίως υποταγή σε όλους. Ψέκασε και ψεκάζει, κάτι οπού γινόταν σταδιακά και πριν χρόνια, από τις αρχές του 2000, με αεροπλάνα. 

        Πέρασαν σχεδόν δυόμιση μήνες και η ζωή στον πλανήτη δεν είναι ίδια...Όλα έχουν αλλάξει, μια αλλαγή, για την οποία αγωνίστηκαν επί σειρά ετών κομματικά και πολιτικά οι άνθρωποι, δίχως να κατανοούν τι άλλαζαν. Κι όμως τίποτα, δεν επιστρέφει πίσω, όπως ήταν πριν...

        

Photography Nota Kymothoe©Νότα Κυμοθόη

Στην αρχή οι άνθρωποι διακωμωδούσαν το γεγονός και η αμφίεση στους δρόμους έμοιαζε με δρώμενο αποκριάς, αυτήν οπού δεν χάρηκαν, γιατί οι αποφάσεις που πάρθηκαν, επέβαλαν απαγορεύσεις για εκδηλώσεις παντός είδους. 

Ηλεκτρονικά τα πάντα και μόνον όσοι είχαν αυτές τις δομές εργάζονταν. Κανείς δεν έχει κατανοήσει πως το ηλεκτρονικό εμπόριο επιβάλλεται και κανείς δεν έχει κατανοήσει πως η εξ΄αποστάσεως Διδασκαλία εφαρμόζεται. Αλλά και στο χώρο των θρησκευμάτων, ακόμα δεν μπορούν να κατανοήσουν, πως δεν μπορούν πλέον να φανατίζουν τα πλήθη με τρόπους λατρείας διαφορετικών θεών, καθώς οι χώροι λατρείας έκλεισαν. Έτσι γιορτάστηκε το Easter και η Λαμπρή (Πάσχα) ή Πεσάχ κατ΄οίκον, τα γενέθλια του Βούδα το ίδιο και το Ραμαζάνι το ίδιο. Οι άνθρωποι κατά την άρση μέτρων φορούν μάσκες και γάντια, για να κυκλοφορήσουν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά ακόμα δεν έχουν επιτραπεί τα ταξίδια και ο τουρισμός δεν έχει ανοίξει. Τα σχολεία άνοιξαν με μέτρα προφύλαξης αλλά επιβάλλεται κάμερα, για τους λόγους της πανδημίας, η οποία καιροφυλακτεί. Διότι ο Covid-19 ενώ ψεκάζει με αντισηπτικά παντού, αιωρείται και παραμένει στη Γη. 

      Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται, άλλοι χλευάζουν, άλλοι απειλούν, άλλοι παρανομούν βίαια καταστρέφοντας τα μέτρα προφύλαξης για αποστάσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Κάποιοι κι ενώ υπάρχει απαγόρευση συνωστισμού σε πλατείες, δεν κρατούν τις αποστάσεις.

       Και οι περισσότεροι αναρωτιούνται/;ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; Είναι όλ΄ αυτά αλήθεια ή ψεύδη;

Η αλήθεια είναι πως έχει γίνει ΑΛΛΑΓΗ συνηθειών ως προς το θέμα της καθαριότητας και προφύλαξης και ο κάθε ένας πίσω από τη μάσκα του, σιωπά. Η σιωπή, είναι ως άσκηση για να κατευνάσει του καθενός το βίαιο χαρακτήρα. Θα αντέξουν τα πλήθη των ανθρώπων; Θα αντέξει η ανθρώπινη κοινωνία ή θα εκραγεί καταπιεσμένη; Αλλά όταν αυτή η καταπίεση, είναι ΝΟΜΟΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ταυτόχρονα επιβάλλεται ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ στον εαυτό και στον εαυτό του άλλου. 

(συνεχίζεται...)

          

           

       

Βιβλίο:Νότα Κυμοθόη "Το Λ των λέξεων και του Λόγου"Δοκίμια

Βιβλίο: Νότα Κυμοθόη 

"Το Λ των λέξεων και του Λόγου"Δοκίμια

Ο Διδάκτωρ Φιλολογίας Νίκος Παπαγεωργίου μιλάει για τα Δοκίμα "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" βιβλίο, της Νότας Κυμοθόη

    "Η Νότα Κυμοθόη πλάθει λέξεις, πλάθει ιδέες και δημιουργεί ένα σύμπαν ολόκληρο, στο οποίο μας  προκαλεί και μας προσκαλεί να εισχωρήσουμε...

    'Εγραψε όλα αυτά τα δοκίμια που δημοσιεύτηκαν στον Αδέσμευτο της Πάφου...Το βιβλίο της αυτό είναι καρπός μελέτης σε βάθος...Ξέρει πολύ καλά τόσο την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, με όλες τις αναφορές που κάνει στον τρόπο σκέψης των αρχαίων, αλλά μπορεί και συζητά με χαρακτηριστική άνεση καίρια θέματα της χριστιανικής πίστης και λατρείας. Θαυμάζει κανείς στο έργο της συγγραφέως την εμβρίθεια, την πολυπλοκότητα της σκέψης, καθώς και τη μαεστρία με τον οποίο χειρίζεται το υλικό της. Δεν είναι στοχαστικά όλα τα δοκίμια, δεν είναι μια περιδιάβαση στον χώρο των ιδεών. Είναι και αποδεικτικά με επίκληση στη λογική και την αυθεντία, προκειμένου να πειστεί ο αναγνώστης για την ορθότητα των γραφομένων...Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω πως τα κείμενα αυτά είναι απαιτητικά αλλά μας ανταμείβουν. Είναι θέματα που μας αφορούν όλους, είτε η ελευθερία, είτε η πίστη, είτε η αγάπη, είτε η ευτυχία. Και σε αυτά τα θέματα η συγγραφέας παρουσιάζει τη δική της δοκιμή στον Λόγο. Τον Λόγο ή μάλλον "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" που μας οδηγεί σε νέες περιπέτειες, σε νέα μονοπάτια, σε νέους δρόμους. Έθιξα μερικά από τα πολλά (238 χορταστικές σελίδες είναι το βιβλίο) θέματα που πραγματεύεται στο βιβλίο της και χαίρομαι πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου έδωσε να διαβάσω, να μάθω, να ταξιδέψω μέσα στη σκέψη της και την ευχαριστώ θερμά γι΄αυτό"

Nότα Κυμοθόη "Το Λ των λέξεων και του Λόγου"Δοκίμια© Νότα Κυμοθόη

Η Νότα Κυμοθόη είναι Λογοτέχνης και Εικαστικός

                                                                      

ΚΡΙΤΙΚΗ για ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "Το Λ των λέξεων και του Λόγου"βιβλίο

ΚΡΙΤΙΚΗ για ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ «Το Λ των Λέξεων και του Λόγου» Δοκίμια, βιβλίο εκδόσεις Οι Αινιάνες 2017

Όταν διάβασα τα δοκίμια της Νότας Κυμοθόη «Το Λ των Λέξεων και του Λόγου» ανεπιφύλακτα 

αναγνώρισα πως βρισκόμουν μπροστά σε μια σπάνια, πολυδύναμη, και πολυσήμαντη 

προσωπικότητα του έντεχνου λόγου με θεία πνοή......

Περιγράφοντας μας τον μικροαστικό μας περίγυρο με τα τόσα «μυστήρια» που κρύβει, μας

 παρουσιάζει ανάγλυφα τον πάσχοντα άνθρωπο, την πάσχουσα ανθρωπότητα που αγνοεί την 

δύναμη που κρύβει το Λ των Λέξεων και του Λόγου.

Η Νότα Κυμοθόη δεν υπερβάλει ούτε και ωραιοποιεί τα δρώμενα από το απώτατο χθες μέχρι

 σήμερα, μας δίνει όμως αναφορές και ρήσεις λογίων που σηματοδοτούν το δρόμο προς το άνω

 θρώσκειν και αφήνει εμάς να βγάλουμε τα συμπεράσματα. Με τις πνευματικές ανακατατάξεις 

του καιρού μας και ίσως για να μη λησμονηθούν κάποιες αξίες η Νότα έγραψε αυτό το δοκίμιο-

συμβολή «στον αγώνα του εξανθρωπισμού». Η Νότα Κυμοθόη ενδιαφέρεται για την προβολή του

 ανθρωπισμού και αυτό είναι το σημαντικό για τις μέρες μας όπου η υποτίμηση της ανθρώπινης

 αξίας τείνει να πάρει διαστάσεις. 

Ζωηρότερη εντύπωση μου έκαναν τρεις από τις πολλές αρετές των κειμένων της: 

1. Ο βαθύς πολυμερής στοχασμός της και η τέλεια έκφραση της.

2. Το πλούσιο υπόβαθρο ανθρωπισμού και ο έντονος κραδασμός της ψυχής της. 

3. Οι αλλεπάλληλες νοηματικά αισθητικές αποκορυφώσεις που καθώς βρίσκονται σε αρμονική

 σύζευξη με την Ρουμελιώτικη ιδιοσυγκρασία της, θυμίζουν μια από τις θεμελιακές αρετές της 

Λογοτεχνίας. 

Ο λόγος της είναι απλός και λιτός σαν τα αντικείμενα που μελετάει, ικανή να μυήσει και τον

 αμύητο στη μυστική σαγήνη του δημιουργήματος της. Η επικοινωνία με αυτό είναι άμεση και 

καθοριστική. 

Όμως η απλότητα αυτή του λόγου της δεν φτάνει ποτέ σε επικίνδυνες απλουστεύσεις. Αντίθετα

 είναι νοηματικά εμπλουτισμένη σε τρόπο που να διατηρεί μια επιστημονική πληρότητα και

 ακριβολογία. Με απόλυτη και ευρύτατη τεκμηρίωση, με νεότερα – άγνωστα στους πολλούς

 μας – στοιχεία και με εμβόλιμα αποφθέγματα μας δίνει ένα από τα πιο καλογραμμένα δοκίμια 

που διαβάζονται ευχάριστα γιατί έχουν ξεχωριστό ύφος και μια ζωντάνια γραφής 

αξιομνημόνευτης. Τα κείμενα της είναι υπόδειγμα ύφους και γραφής. 

Βασίλης Τσακίρογλου  

Νότα Κυμοθόη "Συνέντευξη στο περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ"

Νότα Κυμοθόη "Συνέντευξη στο περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ"

Στις 24 Ιανουαρίου 2020 το περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ στη δράση του ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ συμπεριέλαβε συνέντευξη με τη Νότα Κυμοθόη για το λογοτεχνικό της έργο, το οποίο δημοσίευσε και περιλαμβάνεται στον 3ο Τόμο της δράσης αυτής.

Νότα Κυμοθόη"ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ" Αμφικτυονία Ελληνισμού 2019

Νότα Κυμοθόη*"ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ"
Αμφικτυονία Ελληνισμού 2019

Με πολύ μεγάλη συμμετοχή έγινε το Ε΄Παγκόσμιο Συνέδριο Αμφικτυόνων 2019, στη Θεσσαλονίκη, υπό την Αιγίδα Ελληνικής Δημοκρατίας Υπουργείου Εσωτερικών, στο οποίο έλαβα μέρος με μια ομιλία μου.

Για τη συμμετοχή μου αυτή, μου απονεμήθηκε το εικονιζόμενο "Βραβείο Τιμής και Ευχαριστιών", από τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού-Κοινωνικού Φορέα ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ και με υπογραφή Γραμματέα, τους οποίους ευχαριστώ πολύ.

Η ομιλία μου θα δημοσιευθεί στα πρακτικά του Συνεδρίου αυτού, που έλαβε χώρα το διήμερο 23 και 24 Νοεμβρίου 2019 στο  ξενοδοχείο "Porto Palace" στη Θεσσαλονίκη.

Νότα Κυμοθόη "Με αφορμή τη Συρία και τους περιπλανώμενους ανθρώπους"

Νότα Κυμοθόη*

"Με αφορμή τη Συρία και τους περιπλανώμενους ανθρώπους"

Ο δρόμος του καθενός είναι δική του επιλογή κι ευθύνη, αλλά οι αποφάσεις του καθενός για θέματα κοινωνικής φύσεως, αφορούν όλους κι ιδιαίτερα όταν αυτές πηγάζουν από δύναμη εξουσίας μιας χώρας ή χώρες, για κάποια άλλη χώρα. Όλοι οι λαοί της γης, έχουν κάποια ιστορία κι εμείς ως ελληνικός λαός τη δική μας. Ο κάθε λαός έχει τον τόπο και τη γη του κι εμείς τη δική μας.Αλλά έχουμε και τα πελάγη και τις θάλασσές μας και τα νησιά μας και τον ενεργειακό πλούτο μας μέσα σ΄αυτά. Ας διδαχτούμε ο καθένας χωριστά από την ιστορία αφ΄ ενός του ελληνικού λαού, αλλά κι από τις ιστορίες άλλων λαών. Οι άνθρωποι αναζητούν ο καθένας την ευτυχία του, όπου έχει επιλέξει να στήσει τη ζωή του. Όταν όμως τον αναγκάζουν οι πολεμικές συρράξεις και συνθήκες ν΄αλλάξει τόπο και πατρίδα δεν είναι ευτυχισμένος, ως περιπλανώμενος. Ο ελληνικός λαός έχει περάσει πολλές τέτοιες φουρτούνες και οι χαμένες μας πατρίδες έχουν ιστορίες χιλιάδων ετών και ο καθείς, αντί να σπέρνει διχόνοια, μίσος, φοβίες και σενάρια τρόμου μέσα από εφημερίδες αναρτημένες σε περίπτερα ή γραφές εντυπωσιασμού σε κοινωνικά δίκτυα, ας κάνει κάτι πιο χρήσιμο για τον εαυτό του, αλλά και για τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν. Ας κατανοήσει ο "δήθεν" σύγχρονος "προφήτης" και "φρέσκος" γραφιάς που φιλοδοξεί να γίνει "συγγραφέας", πως οι θετικές σκέψεις είναι καλύτερες από τον αρνητισμό, τον οποίο σπέρνει. Ο άνθρωπος απ΄ όπου κι αν κατάγεται, γυρεύει να βρει χαρά κι ευτυχία στη χώρα γέννησής του ή σε άλλη χώρα. Στη χώρα μας Ελλάδα, στην οποία ο σκοταδισμός διαπαιδαγώγησε επί σειρά ετών πολλές γενιές, σήμερα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού πάσχει από "σκοτεινάγρα" μεγάλης ολκής,και δεν μπορεί να διακρίνει με καθαρό νου "τι είναι ελληνικό" και "τι όχι". Έχουν κάνει μεγάλη ζημιά και οι θρησκευτικοί ταγοί, κατά καιρούς. Το ίδιο συμβαίνει δυστυχώς και σε πολίτες άλλων χωρών, οι οποίοι γυρεύουν την ακεραιότητά τους στη χώρα τους. Κι ενώ χρησιμοποιεί ο άνθρωπος την τεχνολογία, συνεχίζει να την υβρίζει ως έργο "σατανικό" και να ανακατεύει το κάθε τι με ψευδείς πεποιθήσεις πλεγμένες με τη "θρησκοληψία" του. Κι επειδή το θέμα αφορά όλους και όλες που κόπτονται για τον ελληνισμό τους, ας ερευνήσουμε λοιπόν το όλο θέμα, γιατί υπάρχει μεγάλη αντιφατικότητα. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες της Ε.Ε., οι οποίες εν μέρη ευθύνονται για το τι συμβαίνει στη Συρία. Όπως ευθύνεται και η Τουρκία η οποία με τις πλάτες της Ρωσίας αναγκάζει τους λαούς, τόσα χρόνια να υποφέρουν. Θα πρέπει να ντρέπεται η ρωσική διπλωματία για την υποκρισία της ως χώρα χριστιανική, για όσα εις βάρος των λαών δημιούργησε και δημιουργεί τόσα χρόνια. Αλλά περισσότερο θα πρέπει να αναλογιστούν οι εντός της χώρας μας φανατικοί υπέρ του ενός ή του άλλου, δίχως να σκέφτονται, πως δημιουργούν προβλήματα που διχάζουν. Αν λοιπόν ο καθένας που άγει την καταγωγή του από την Ελλάδα, δεν διδαχτεί και δεν διαπαιδαγωγηθεί με τις αρχαίες ελληνικές Αρετές, ας σκεφτεί τουλάχιστον θετικά κι όχι να δημιουργεί αρνητικά σενάρια, τα οποία μοιάζουν σαν τα "τριβόλια" που κάποτε πατούσαν τα πόδια του. Ο φόβος είναι δικός του, ας τον διευθετήσει κι ας πάψει να τον σπέρνει γράφοντας ταρακουνημένες σκέψεις. 

*Νότα Κυμοθόη, λογοτέχνης και ζωγράφος

Πνευματικά δικαιώματα © 2019 Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Με αφορμή τη Συρία και τους περιπλανώμενους ανθρώπους"Δοκίμιο© Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Ο Θεός Απόλλων και το αττικό ημερολόγιο"

Νότα Κυμοθόη* "Ο Θεός Απόλλων και το αττικό ημερολόγιο"

Μελετώντας τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και βαδίζοντας σε τόπους, όπου οι αρχαίοι Έλληνες Θεοί λατρεύονταν, αναζητάμε αλήθειες κρυμμένες, γιατί μελετώντας αρχαίες γραφές, συναντάμε την αρχαία ελληνική ιστορία και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό παντού, σκόρπιο, σαν κομματάκια του παιδικού παιχνιδιού "πάζλ".

14 Σεπτεμβρίου και οι ορθόδοξοι χριστιανοί, γιορτάζουν την ύψωση του τιμίου σταυρού, δοξολογώντας και υμνώντας, κάτι οπού δεν έχει σχέση με την αρχαία ελληνική παράδοση ή μήπως έχει "κλαπεί" κι έχει "συγχωνευθεί" για κάποιους λόγους συμφέροντος θρησκευτικοπολιτικής εξουσίας, σε άλλες εποχές;

14 Βοηδρομιών (Σεπτεμβρίου) αρχίζει ο αρχαίος μήνας Βοηδρομιών του αρχαίου αττικού ημερολογίου, αφιερωμένος στον αρχαίο Θεό Απόλλωνα.

Το αττικό ημερολόγιο των αρχαίων Ελλήνων που είχε επικρατήσει έως αυτήν την εποχή, όπου έγινε η ύψωση του τιμίου σταυρού από την Ελένη (αγία) μητέρα του Κωνσταντίνου(μέγα και αγίου), μαζί με τα άλλα αρχαία ελληνικά ημερολόγια, χάθηκαν, γιατί αντικαταστάθηκαν οι μήνες του χρόνου, με άλλα ονόματα, λατίνων αυτοκρατόρων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας...

Ο Θεός Απόλλων (ένας από τους 12 Θεούς των αρχαίων) λατρευόταν ως Θεός του Φωτός, της Ποίησης, της Μουσικής, των Τεχνών, της Μαντικής, Θεραπευτής και Διαφωτιστής! Υπήρξε!!!

'Ηταν υιός της Λητούς και του Ζηνός (Διός) και γεννήθηκε στην αρχαία Ορτυγία ή Δήλο (νησί) κάτω από έναν φοίνικα (εδώ υπάρχει και η εξήγηση, όπου κατά την είσοδο του Εμμανουήλ Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα έστρωναν, γράφουν οι γραφές, το δρόμο του με φοίνικες). 

Στο παιδί αυτό, τον Απόλλωνα, όπου λατρεύτηκε ως Θεός με πολλά επίθετα δηλαδή προσωνύμια, γιατί δρούσε θεϊκά με πολλά "θαύματα" στην εποχή του, είχαν πάνω από 350 επικλήσεις κι είχαν αφιερώσει προς τιμήν του 4 ολόκληρους μήνες, στο ονομαζόμενο αττικό ημερολόγιο. Αυτοί ήταν:

1.Εκατομβαιών (13 Ιουλίου έως 13 Αυγούστου σύμφωνα με το σημερινό ημερολόγιο)=30 ημερ.

2.Μεταγειτνιών (14 Αυγούστου έως 14 Σεπτεμβρίου)=30 ημέρες

3. Βοηδρομιών (15 Σεπτεμβρίου έως 14 Οκτωβρίου)= 29 ημέρες και

4. Πυανεψιών (15 Οκτωβρίου έως 15 Νοεμβρίου)=30 ημέρες

Η ημέρα άρχιζε μετά από τη δύση του ηλίου κι όχι μετά τα μεσάνυχτα, διότι ο χρόνος μετριόταν σύμφωνα με το φως του ήλιου. Με τη δύση του τέλειωνε η ημέρα κι άρχιζε η επόμενη.

Λατρεύτηκε παντού, σε όλη την γη με επικλήσεις και λατρευτικά ονόματα!!!

Επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Αύγουστος (27 π.Χ.-14 μ.Χ.) τον είχε προστάτη του, ταυτίστηκε μαζί του και θεωρούσε τον εαυτό του εκπρόσωπό του στη γη κι εκφραστή της θέλησής του κι έφτασαν στο σημείο να λένε το όνομά του και να εννοούν τον Απόλλωνα Θεό, μιας και ο Θεός Απόλλων ήταν ταυτισμένος με το Φως, δηλαδή με τον Ήλιο, τον αρχαίο Θεό!!!

Από τις 350 και πλέον επικλήσεις στον αρχαίο Θεό Απόλλωνα, δεν έχουν διασωθεί, παρά μόνον ο Ορφικός Ύμνος. Οι άλλοι έχουν κλαπεί κι έγιναν τελετουργικοί ύμνο για δοξολογίες άλλων λατρευτικών ομάδων κι έχουν σκορπίσει. Όμως γίνεται μεγάλη προσπάθεια για την ανίχνευσή τους...

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΘΕΟΥ:

 Ἐλθέ, μάκαρ, Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοῖβε, Λυκωρεῦ, Μεμφῖτ᾽, ἀγλαότιμε, ἰήιε, ὀλβιοδῶτα, χρυσολύρη, σπερμεῖε, ἀρότριε, Πύθιε, Τιτάν, Γρύνειε, Σμινθεῦ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντι, ἄγριε, φωσφόρε δαῖμον, ἐράσμιε, κύδιμε κοῦρε, μουσαγέτα, χοροποιέ, ἑκηβόλε, τοξοβέλεμνε, Βράγχιε καὶ Διδυμεῦ, ἑκάεργε, Λοξία, ἁγνέ, Δήλι᾽ ἄναξ, πανδερκὲς ἔχων φαεσίμβροτον ὄμμα, χρυσοκόμα, καθαρὰς φήμας χρησμούς τ᾽ ἀναφαίνων• κλῦθί μου εὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι θυμῶι• τόνδε σὺ γὰρ λεύσσεις τὸν ἀπείριτον αἰθέρα πάντα γαῖαν δ᾽ ὀλβιόμοιρον ὕπερθέ τε καὶ δι᾽ ἀμολγοῦ, νυκτὸς ἐν ἡσυχίαισιν ὑπ᾽ ἀστεροόμματον ὄρφνην ῥίζας νέρθε δέδορκας, ἔχεις δέ τε πείρατα κόσμου παντός• σοὶ δ᾽ ἀρχή τε τελευτή τ᾽ ἐστὶ μέλουσα, παντοθαλής, σὺ δὲ πάντα πόλον κιθάρηι πολυκρέκτωι ἁρμόζεις, ὁτὲ μὲν νεάτης ἐπὶ τέρματα βαίνων, ἄλλοτε δ᾽ αὖθ᾽ ὑπάτης, ποτὲ Δώριον εἰς διάκοσμον πάντα πόλον κιρνὰς κρίνεις βιοθρέμμονα φῦλα, ἁρμονίηι κεράσας {τὴν} παγκόσμιον ἀνδράσι μοῖραν, μίξας χειμῶνος θέρεός τ᾽ ἴσον ἀμφοτέροισιν, ταῖς ὑπάταις χειμῶνα, θέρος νεάταις διακρίνας, Δώριον εἰς ἔαρος πολυηράτου ὥριον ἄνθος. ἔνθεν ἐπωνυμίην σε βροτοὶ κλήιζουσιν ἄνακτα, Πᾶνα, θεὸν δικέρωτ᾽, ἀνέμων συρίγμαθ᾽ ἱέντα• οὕνεκα παντὸς ἔχεις κόσμου σφραγῖδα τυπῶτιν. κλῦθι, μάκαρ, σώζων μύστας ἱκετηρίδι φωνῆι.

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ (από τη Νότα Κυμοθόη):

«Έλα, μακάριε, Ιατρέ Θεών, Τιτυοκτόνε, Φοίβε, Λυκωρεύ, Μεμφίτη, λαμπερέ, ιήιε*, παρέχων ευτυχία, με τη χρυσή σου λύρα, σπορέα, αρότριε , Πύθιε, Τιτάν, Γρύνειε, Σμινθεύ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντη, αγροτικέ, φέροντα το φως, αγαπητέ, ένδοξε έφηβε (νέε), εμπνευστή, δημιουργέ αρμονίας, μακράν βλέπων, ρίχνεις βέλη ( σε εχθρούς ), Βράγχιε και Διδυμέα, τοξότη, Λοξία, αμόλυντε, βασιλεύ της Δήλου, παντογνώστη φωτίζεις τους θνητούς, χρυσομάλλη, φανερώνεις ξεκάθαρες σκέψεις και χρησμούς. Άκουσέ με που εύχομαι υπέρ των λαών, με λογισμούς καθαρούς. Επειδή εσύ λάμπεις στον απέραντο αιθέρα πάντα και υπεράνω από την καλόμοιρη γη και από τις ώρες πριν το χάραμα στο ήμερο σκοτάδι που έχει για μάτια τα αστέρια, εποπτεύεις τα πέρατα έως τα βαθιά θεμέλια του κόσμου όλου. Εσύ είσαι η αρχή εσύ το τέλος  και εσύ το μέλλον, που κάνει τα πάντα ευχάριστα, εσύ κάθε τόπο με την πολύηχη κιθάρα εναρμονίζεις, άλλοτε μεν βαδίζοντας στο τέλος της νεότητας, άλλοτε εδώ στην τελευταία, ποτέ με Δωρική περιβολή πάντα σε κάθε τόπο συνδυάζεις, τοποθετείς τα γένη όπως έζησαν, αναμιγνύοντας αρμονικά την παγκόσμια μοίρα των ανθρώπων. Ανέμιξες σε ίσα μέρη χειμώνα και θέρος (καλοκαίρι)  ισομερώς σε όλους, ταξινόμισες τον χειμώνα στο τέλος, το θέρος στη νεότητα και το Δώριον (θαυμαστό παράστημα ευρωστείας) στην άνοιξη εποχιακό άνθος. Από αυτό σε ονομάζουν οι θνητοί βασιλιά, Παντοκράτωρα, θεό, που δημιουργείς με κέρατα συριγμούς ανέμων. Επειδή κρατάς κι έχεις την σφραγίδα του κόσμου όλου. Άκουσε, μακάριε, σώσε μυημένους στην ικετευτική παράκληση»

Πνευματικά δικαιώματα © 2019 Νότα Κυμοθόη

*ιήιε=η μητέρα του Λητώ, τον αποκαλούσε έτσι, δηλαδή ιήιε( ιατρέ Θεών) Παιάν 

 Σημείωση: Αν αναρτηθεί ν΄αναφερθεί η πηγή
*Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός, Ποιήτρια

Νότα Κυμοθόη "Ο Θεός Απόλλων και το αττικό ημερολόγιο"© Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Οι Λοκροί της αρχαίας Ελάτειας" Δοκίμιο

"Αθηνά Κραναία"Photography and writer Nότα Κυμοθόη© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Οι Λοκροί της αρχαίας Ελάτειας" Δοκίμιο

Το 2004, παραμονές της τέλεσης των Ολυμπιακών αγώνων στη χώρα Ελλάδα, τιμώντας τον Ολυμπιονίκη Μνησίβουλο, που είχε καταγωγή από την αρχαία Ελάτεια, μίλησα γι΄αυτόν στην πλατεία της σημερινής πόλης Ελάτεια, σε εκδήλωση υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και των περιοδικών Κελαινώ και Νέα Αριάδνη.

Βαδίζοντας πολλές φορές στην αρχαία πόλη των Λοκρών, της αρχαίας Ελάτειας, του νομού Φθιώτιδας, με θλίβει το γεγονός της απαξίωσης των όσων έχουν άμεση σχέση με τον Πολιτισμό και την Δημόσια αυτήν Υπηρεσία, οπού διαχειρίζεται αυτό το θέμα στη χώρα μας Ελλάδα. Στην προσπάθειά τους κάποιοι φορείς, προσπαθούν να μας πείσουν, πως η αρχαία Ελάτεια ήταν πολιτεία της Φωκίδας και το σενάριο φτάνει ως τις ημέρες μας, που την εντάσσουν στους Φωκείς. Πιθανόν το σενάριο αυτό, να εξυπηρετεί κάποιους, αλλά εδώ πρόκειται για μια ψευδή τοποθέτηση, όσων μάχονται για λόγους προσωπικούς ίσως με κάποιο άλλο όφελος...

Κατ΄αρχάς η αρχαία Ελάτεια προϋπήρχε πριν τους ιερούς πολέμους, ενώ η φωκική συμπολιτεία δημιουργήθηκε αργότερα, μετά τον γ΄ιερό πόλεμο. Ποιοι ήταν όμως αυτοί, οι "Φωκείς|"; Δεν ήταν ιδιαίτερη φυλή, μήτε ιδιαίτερος λαός, αλλά λήσταρχοι εκείνης της αρχαίας εποχής και καμιά σχέση δεν είχαν με τους αρχαίους Λοκρούς Επικνημίδιους της περιοχής της αρχαίας Ελάτειας.

Η περιοχή, την οποία θέλουν να την εντάξουν ως φωκική πόλη, είναι μέγα λάθος...Οι Φωκείς, ονομάστηκαν έτσι, γιατί κρατούσαν τους φώκους, δηλαδή τις σκλήθρες από τα έλατα και φώτιζαν τ΄αρχαία μονοπάτια, για να περνούν οι προσκυνητές που πήγαιναν στο Ιερό του Θεού Απόλλωνος και της Θεάς Αθηνάς, στους Δελφούς. Ήταν ανατολίτες κατάδικοι, που για να εξαγοράσουν την ποινή τους, πρόσφεραν ακριβώς αυτήν την εργασία, όπως οι δαυλείς (κρατούσαν τους δαυλούς σε περιοχή κοντά στην αρχαία Δαύλεια) και οι δαδιώτες (κρατούσαν τα δαδιά, κι η περιοχή τους ονομάστηκε Δαδί, κοντά στην αρχαία πόλη Αμφίκαια κι αργότερα Αμφίκλεια). Δεν ήταν Λοκροί γηγενείς όλοι αυτοί, παρά δούλοι αλλοεθνείς, που ενσωματώθηκαν στη συνέχεια κι έμειναν στις περιοχές αυτές.

Οι αρχαίοι Λοκροί στην περιοχή της αρχαίας Ελάτειας έχουν μεγάλη προϊστορία...

(η συνέχεια στο βιβλίο μου)

Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός, Ποιήτρια

Πνευματικά δικαιώματα © 2019 Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Οι Λοκροί της αρχαίας Ελάτειας" Δοκίμιο© Nότα Κυμοθόη